ΠΟΛΩΝΙΑ

Και αφού άφησα και το Μπρνο της Τσεχίας, η συνέχεια με βρίσκει στο δρόμο προς την Πολωνία. Ο καιρός συνεχίζει να είναι με το μέρος μου και τα χιλιόμετρα που μένουν ώστε να φτάσω στον προορισμό μου ειναι περίπου 330 και αυτό συνεπάγεται με 3 ώρες περίπου οδήγηση.

Σε κάποια σημεία είχε αρκετή κίνηση και ο δρόμος γινόταν με 2 λωρίδες ανα κατεύθυνση και σε συνδιασμό με αρκετά φορτηγά που υπήρχαν στο δρόμο είχε δημιουργηθεί ενα μεγάλο μποτιλιάρισμα αρκετών χιλιομέτρων. Δεν με ανησύχησε ιδιαίτερα μιας και κινούμουν ανάμεσα απο τα οχήματα με μειωμένη όμως ταχύτητα. Σε κάποια σημεία μάλιστα γινόταν και κάποια έργα στο δρόμο και αυτό με καθυστέρησε λιγάκι. Στη συνέχεια ο δρόμος έγινε πάλι με 3 λωρίδες ανα κατεύθυνση και οι πινακίδες με ενημερώνουν πως πλησιάζω στην Οστράβα και τα σύνορα της Τσεχίας με την Πολωνία.

Και επιτέλους ΠΟΛΩΝΙΑ 🤩

To GPS μου δείχνει πως τα εναπομείναντα χιλιόμετρα είναι 155 μέχρι το μέρος όπου θα διανυκτερεύσω τις επόμενες 2 ημέρες. Η ψυχολογία στα ύψη και η ανυπομονησία να φτάσω δεν περιγράφεται. Η μουσική στο τέρμα μέσα απο το κράνος και απολαμβάνω το υπόλοιπο της διαδρομής.

Καθώς οδηγούσα αισθανόμουν τον καιρό να γίνεται φθινοπωρινός με την θερμοκρασία να πέφτει απο τους 33° στους 24°. Αυτό με έκανε να απολαύσω ακόμα περισσότερο τη διαδρομή μιας και αυτός είναι ο κατάλληλος καιρός να οδηγείς με τη μηχανή.

Λίγο πριν πληρώσω βλέπω στην πινακίδα τα ποσά που αντιστοιχούν σε κάθε κατηγορία οχημάτων. Για τη μοτοσυκλέτα έγραφε 5zl (Ζλότι Πολωνίας) τα οποία ισούται με 1,16€ και για τα αυτοκίνητα 10zl που ισούται με 2,30€ περίπου. Τα μόνα διόδια που συνάντησα απο όταν μπήκα στη χώρα της Πολωνίας. Υπολογίστε στην Ελλάδα πόσα χρήματα χρειάζονται να διανύσεις μια απόσταση  160 χιλιομέτρων σε αυτοκινητόδρομο.

Αφού πλήρωσα, συνέχισα την πορεία μου και σε 30 λεπτά ήμουν στην πόλη της Κρακοβίας.

Διασχίζοντας την πόλη κατάλαβα πως έκανα σωστή επιλογή να επιλέξω αυτόν τον προορισμό για το φετινό ταξίδι. Πανέμορφη πόλη με το κάστρο να κάνει το σκηνικό να φαίνεται βγαλμένο απο παραμύθι. Και ακόμα δεν είδα τίποτα.

Κατευθύνθηκα μερικά χιλιόμετρα έξω απο την πόλη,περίπου 7-8 λεπτά με τη μηχανή,  όπου είχα κλείσει το κατάλυμα. Όταν έφτασα στο διαμέρισμα ο οικοδεσπότης με περίμενε στην αυλή του σπιτιού. Ενας πάρα πολύ καλός άνθρωπος ο οποίος ήταν και αυτός κάτοχος μηχανής κάτι που με είχε ενημερώσει όταν είχα κλείσει το κατάλυμα και τον είχα ρωτήσει σχετικά με το αν έχει ασφαλές μέρος για να βάλω τη μηχανή.

Το κατάλυμα στην Κρακοβία

Το κατάλυμα όπου έμεινα στην Κρακοβία ήταν ένα από τα καλύτερα που είχα μείνει. Ένα τεράστιο σπίτι 90τμ με μεγάλη αυλή και όπως θα δείτε και στη φώτο είχα και… σκύλο ?

Όπως με ενημέρωσε η ιδιοκτήτης του σπιτιού, θα έφευγε με τη σύζυγό του για Σ/Κ και θα ήμουν τελείως μόνος μου σε όλο το κτήριο. Η αλήθεια είναι ότι μου πέρασαν απο το μυαλό κάποιες σκηνές απο ταινίες τρόμου που έβλεπα με παρόμοια σπίτια αλλά ok, δεν είχα κανένα πρόβλημα. Εξ’ άλου δεν είμουν και τελείως μόνος, είχα και το σκύλο 😄.

Εσωτερικό σπιτιού

Αφού τακτοποίησα τα πράγματα μου και ξεκουράστηκα καμιά ωρίτσα ήρθε η ώρα να κατέβω στο κέντρο και στην παλιά πόλη της Κρακοβίας. O Καιρός πάρα πολύ καλός για ενα απογευματινό καφεδάκι και αφού έριξα μια ματιά στο google maps για το που μπορώ να παρκάρω ξεκίνησα για το κέντρο.

Σε 10 περίπου λεπτά ήμουν στην παλιά πόλη. Παρκάρω τη μηχανή επάνω σε ένα πεζοδρόμιο και αφού ρώτησα έναν καταστηματάρχη αν εμποδίζει το σημείο οπου πάρκαρα ( ευτυχώς δεν εμπόδιζε) κατευθύνθηκα προς το κέντρο ωστε να δω κάποια πράγματα σήμερα και τα υπόλοιπα την αυριανή ημέρα.

Όπως ήταν αναμενόμενο είδα και κάποια πολύ ωραία αυτοκίνητα.

Η Κρακοβία είναι μία από τις παλαιότερες και μεγαλύτερες πόλεις της Πολωνίας, καθώς και ένα από τα πολιτιστικά, καλλιτεχνικά αλλά και τουριστικά κέντρα της χώρας. Στο παρελθόν υπήρξε πρωτεύουσα της Πολωνίας από το 1038 έως το 1569 μ.Χ.

Η παλαιά πόλη της Κρακοβίας έχει πλούσια αρχιτεκτονική, ως επί το πλείστον αναγεννησιακή με ορισμένα δείγματα μπαρόκ και γοτθικά. Τα παλάτια, οι εκκλησίες και τα μέγαρα της Κρακοβίας έχουν να δείξουν πλούτο χρωμάτων, αρχιτεκτονικών λεπτομερειών, βιτρώ, έργων ζωγραφικής, γλυπτών και επιπλώσεων.

Το Barbikan χτίστηκε τον 15ο αιώνα, ως το μεγαλύτερο ευρωπαϊκό αμυντικό κτίριο του είδους του. Το γοτθικό Barbakan είχε ως στόχο να υπερασπιστεί την Πύλη Florian από τις επιθέσεις του Οσμάν, ο οποίος αναμενόνταν να επιτεθεί στην Κεντρική Ευρώπη μετά την κατάκτηση της Κωνσταντινούπολης και τα Βαλκάνια στα τέλη του Μεσαίωνα.

Barbican

Η γνωριμία με την Κρακοβία ξεκινά απ’ την Rynek Główny, μια από τις μεγαλύτερες μεσαιωνικές πλατείες της Ευρώπης και επίκεντρο της πολωνικής πόλης από τον 13ο αιώνα. Εντυπωσιακή για το μέγεθός της, μπορείτε να περάσετε ώρες χαζεύοντας μουσικούς και περφόρμερ του δρόμου, τις αλογάμαξες, τα ιστορικά κτίρια και τα καφέ που την πλαισιώνουν. Αν έρθετε ειδικά για Χριστούγεννα στην Κρακοβία, η ολόφωτη χριστουγεννιάτικη αγορά εδώ είναι βγαλμένη από όνειρο!

Sukiennice

Επίκεντρο και διαχρονικό κόσμημα της πλατείας το αναγεννησιακό Sukiennice, όπου απ’ τον 14ο αιώνα αποτελεί ένα πολυπολιτισμικό κέντρο εμπορίου – μόνο που η άλλοτε αγορά υφαντουργίας εδώ έχει πλέον δώσει τη θέση της σε κοσμήματα από κεχριμπάρι και πάσης φύσεως σουβενίρ. Aπό δω θα κατεβείτε και στα τούνελ της υπόγειας ατραξιόν Rynek Underground, μια διαδρομή στο μεσαιωνικό παρελθόν της πλατείας με ενδιαφέροντα multimedia εκθέματα.

Η Bασιλική της Κοιμήσεως της Θεοτόκου.

Η σημερινή γοτθική βασιλική του 14ου αιώνα Bazylika Mariacka αντικατέστησε την εκκλησία του 13ου αιώνα, που κατεστράφη έπειτα από επιδρομή των Τατάρων. Πέρα από την εντυπωσιακή της πρόσοψη, εισέλθετε στο εσωτερικό της για να θαυμάσετε την εκπληκτική πεντάπτυχη Αγία Τράπεζα του Γερμανού καλλιτέχνη Veit Stoss, που πήρε 12 χρόνια για να ολοκληρωθεί (έργα συντήρησης μπορεί να μην σας επιτρέψουν να το θαυμάσετε ολόκληρο μέχρι το 2020), ενώ άλλα highlights περιλαμβάνουν τα βιτρό στον κυρίως ναό και το εκκλησιαστικό όργανο.

Εσωτερικό Ναού

Κάθε ώρα ο ήχος της σάλπιγγας αντηχεί στην Παλιά Πόλη. Είναι το λεγόμενο “hejnał”, το δημοφιλές έθιμο της πλατείας προς τιμήν του φύλακα που, σύμφωνα με τον μύθο, προσπάθησε να ειδοποιήσει την πόλη για τη μογγολική εισβολή το 1241. θ’ ακούσετε τη μελωδία, που παίζει ένας τρομπετίστας ζωντανά από 54 μ. ψηλά, περιέργως να σταματάει στη μέση!

Από το 1927, στις δώδεκα η ώρα το μεσημέρι αναμεταδίδεται σε όλη την Πολωνία από το πρώτο πρόγραμμα του Εθνικού Ραδιοφωνικού Σταθμού.

Ιδιαίτερα καλοδιατηρημένη, η Stare Miasto – σε αντίθεση με τη Παλιά Πόλη της Βαρσοβίας – βγήκε απ’ τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο σχεδόν αλόβητη. Απ’ την πύλη ξεκινά η oδός Floriańska, μέρος της Βασιλικής Οδού που ακολουθούσαν οι μονάρχες στον δρόμο προς το Κάστρο Βαβέλ. Παρά τα μαγαζιά με τα σουβενίρ και το φαγητό στο χέρι δώστε προσοχή στις εκπληκτικές λεπτομέρειες και θ’ ανακαλύψετε κρυφά διαμαντάκια

Κατεύθυνση τώρα προς το κάστρο Βαβέλ. Απο τα πιο όμορφα αξιοθέατα της Κρακοβίας κατα τη γνώμη μου.

Στην κορυφή του ομώνυμου λόφου, το Κάστρο Βαβέλ αποτελεί το καμάρι της Κρακοβίας, συγκεντρώνοντας μια σπουδαία συλλογή από μεσαιωνικά, γοτθικά, αναγεννησιακά και μπαρόκ κτίσματα πίσω απ’ τα τείχη του, με πλούσιους θησαυρούς στο εσωτερικό τους. Wawel είναι το όνομα ενός ασβεστολιθικού λοφίσκου που βρίσκεται στην αριστερή όχθη του Βιστούλα, σε υψόμετρο 228 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Πρόκειται για ένα συμβολικό τόπο μεγάλης σημασίας για τον πολωνικό λαό.

Το Βασιλικό Κάστρο και ο καθεδρικός ναός βρίσκονται πάνω στο λόφο. Πολωνοί αξιοκράτες και πολλοί διακεκριμένοι Πολωνοί είναι θαμμένοι στον καθεδρικό ναό και το βασιλικές ενθρόνησεις έλαβαν χώρα εκεί. Θεωρείται ότι είναι το πιο όμορφο κάστρο στην Κεντρική Ευρώπη, εκτός από την Hradcany στην Πράγα. Απ’ τον 11ο αιώνα, τρεις δυναστείες μοναρχών επέλεξαν το κάστρο ως κατοικία τους, προσθέτοντας τη διακοσμητική υπογραφή τους – ενώ κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο αποτέλεσε βάση του επικεφαλούς του Γενικού Κυβερνήτη των Ναζί Χανς Φρανκ.

Τριάντα πέντε βασιλιάδες στο σύνολο στέφθηκαν στον Καθεδρικό Ναό της Κρακοβίας. Η παρούσα εκδοχή είναι η τρίτη στη σειρά, έπειτα από δύο που κάηκαν, και έχει τις ρίζες της στον 14ο αιώνα. Αρχιτεκτονικά πρόκειται για ένα γοτθικό παζλ διαφορετικών σχημάτων, χρωμάτων και στυλ που τραβά το βλέμμα, ενώ δύσκολο να μην σας συνεπάρουν τα γιγάντια κόκκαλα ζώου που κρέμονται στην είσοδό της!

Oι βασιλιάδες του Μεσαίωνα κοίτωνται στις σαρκοφάγους που θα βρείτε στον κυρίως ναό, ενώ στις ατμοσφαιρικές Βασιλικές Κρύπτες θα βρείτε τους τάφους απ’ την Αναγέννηση και μετά. Εντυπωσιακά είναι το μαυσωλείο του Αγίου Στάνισλαβ, το εκπληκτικό αναγεννησιακό παρεκκλήσι του Σίγκμουντ (αυτό με τον επίχρυσο τρούλο) και ο πύργος του Σίγκμουντ. Η ομώνυμη καμπάνα ζυγίζει πάνω από 10 τόνους, χρειάζονται αρκετοί δυνατοί άντρες για να την χτυπήσουν και θα την ακούσετε χιλιόμετρα μακριά!

Έξω απο το κάστρο βρίσκεται ο δράκος smok wawelski. Πρόκειται για ένα μεταλλικό γλυπτό δράκου ανάμεσα στο κάστρο του Βαβέλ και τον ποταμό. Ο δράκος εκπνέει πραγματική φωτιά απο το στόμα του κάθε μισή ωρα περίπου.

Με την ιστορία του κάστρου συνδέεται και ο θρύλος του δράκου…

Όταν ζούσε ο βασιλιάς Κρακ (από τον οποίο πήρε και το όνομα η πόλη) ο οποίος ήταν πολύ έξυπνος, καλόκαρδος και οι άνθρωποι τον λάτρευαν, μια μέρα άρχισε η κόλαση στο βασίλειο του. Μία μία ξεκίνησαν να χάνονται τα πρόβατα, αγελάδες και το χειρότερο νέες κοπέλες.

Επειδή το κακό δεν είχε εμφανιστεί μέχρι τότε, ο βασιλιάς αποφάσισε να στείλει τους στρατιώτες του να ψάξουν όλα τα εδάφη με τον σκοπό να βρουν το επικίνδυνο θηρίο. Μόλις συνειδοποίησαν ότι το κακό πήρε μορφή του δράκου αμέσως έφυγαν τρέχοντας να το αναγγείλουν στον βασιλιά. Περνούσαν οι μήνες που ο βασιλιάς Κρακ ανήγγειλε σε όλο το υπόλοιπο κόσμο ότι αυτός που θα νικήσει το θηρίο θα πάρει το μισό του βασίλειο και θα παντρευτεί την αγαπημένη του κόρη. Εκατοντάδες ιππότες έκαναν προσπάθειες να νικήσουν το θηρίο όμως κανένας δεν το κατάφερε.

Ένα πρωί στο κάστρο του βασιλιά εμφανίστηκε ένας φτωχός τσαγκάρης Δρατεύκα (Dratewka) ο οποίος ούτε ήταν ιππότης ούτε είχε έστω και ένα σπαθί. Υποσχέθηκε όμως στον βασιλιά να νικήσει τον δράκο με κάποιο άλλο τρόπο. Ο Δρατεύκα σκέφτηκε να πάρει το δέρας μιας προβατίνας να το γεμίσει με θείο. Αφήνοντας το δόλωμα στο λιβάδι ο ίδιος κρύφτηκε στο δάσος. Το θηρίο μη περιμένοντας άρπαξε τη ψεύτική προβατίνα. Μετά όμως διψούσε τόσο πολύ εξαιτίας του θείου πως ξεκίνησε να πίνει νερό από τον ποταμό τον Βιστούλα. Έλεγαν πως έτσι έπινε το νερό σχεδόν εφτά χρόνια και στο τέλος έσκασε.

Έτσι με ένα έξυπνο κόλπο ενός τσαγκάρη η πόλη του βασιλιά Κρακ απελευθερώθηκε από το δράκο και ο Δρατεύκα έλαβε το μισό βασίλειο και την κόρη του βασιλιά ως γυναίκα του.Έως σήμερα οι τουρίστες μπορούν να επισκεφθούν τις σπηλαίες του δράκου και να δουν τον ίδιο ως γλυπτικό μνημείο έξω από τον καταφύγιό του που βρίσκεται κάτω από το κάστρο του Βάβελ δίπλα στον Βιστούλα…

Ο ήλιος έχει αρχίσει να δύει και ήταν ώρα να ξεκινήσω για το σπίτι. Προς όποια κατεύθυνση και να στραφείς όλο και κάτι όμορφο θα δεις…

Βρήκα τη μηχανή μου όπως την είχα αφήσει και ξεκίνησα. Μια μικρή ολιγόλεπτη στάση σε κάποιο Lidl για να εφοδιαστώ με νεράκια και κατά τις 21:00 (20:00 ώρα Ελλάδας) ήμουν στο σπίτι ετοιμάζοντας τα σχέδια για την αυριανή ημέρα όπου θα είναι αρκετά ενδιαφέρουσα.

Η επόμενη μέρα ούτε κατάλαβα πότε ήρθε.

Σήμερα το πρόγραμμα είχε επίσκεψη στα αλατωρυχεία Βιελίτσκα (Wieliczka).  Δεν τα είχα ακουστά να πω την αλήθεια, και ένας γνωστός μου με παρότρυνε να τα επισκεφτώ και μπορώ να πω πως δεν το μετάνιωσα καθόλου. Αντιθέτως μάλιστα ενθουσιάστηκα αρκετά.

Παίρνω τη μηχανή μου και κατευθύνομαι προς τα αλατωρυχεία. Η απόσταση απο το μέρος όπου έμενα μέχρι εκεί ήταν περίπου 20 λεπτάκια.  Φτάνοντας στο μέρος δεν δυσκολεύτηκα να βρω πάρκινγκ μιας και υπήρχαν κάποια άτομα με φωσφοριζέ γιλέκα και σημαίες όπου σε παρότρυναν να πας σε αυτούς. Τελικά πάρκαρα σε ενα πάρκινγκ ακριβώς δίπλα απο τα αλατωρυχεία με κόστος 1,50€.

Αφού πάρκαρα πήγα να βγάλω το εισητήριο για την είσοδο στα αλατωρυχεία το οποίο κόστιζε περίπου 20€ αλλά τα άξιζε και με το παραπάνω μιας και ειναι ένα αξιοθέατο που δεν μπορεί παρά να εντυπωσιάσει και τον πιο απαιτητικό και δύσκολο επισκέπτη (πχ εμένα. Μπορώ να πω οτι τα κατάφεραν).

Στο εκδοτήριο με ρώτησαν σε ποιά γλώσσα θέλω ξεναγό και απάντησα Αγγλικά μιας και δεν υπήρχαν τα Ελληνικά όπως ήταν αναμενόμενο. Στην είσοδο μας έδωσαν και ενα σαν ραδιοφωνάκι με ακουστικά ώστε να ακούμε την ξεναγό και μέσω αυτού.

Υπ όψιν: Ότι δείτε στις φωτογραφίες είναι τα πάντα φτιαγμένα απο αλάτι!

Το ορυχείο χρησιμοποιούνταν για την εξόρυξη αλατιού από τον 14o αιώνα και είναι ένα από τα παλαιότερα αλατωρυχεία στον κόσμο. Η παραγωγή του διακόπηκε το 1996, καθώς αφενός οι τιμές του αλατιού έπεσαν, αφετέρου ένα τμήμα του πλημμύρισε. Από το 1978 εντάχθηκε στη λίστα των μνημείων παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO.

Το Αλατωρυχείο της Βιελίτσκα ιδρύθηκε τον 13ο αιώνα και αποτελεί το δεύτερο σε αρχαιότητα αλατωρυχείο της Ευρώπης. Από το 1950 μετατράπηκε σε μουσείο. Αποτελεί μια από τις δημοφιλέστερες τουριστικές ατραξιόν της Πολωνίας και κάθε χρόνο το επισκέπτονται περισσότεροι από 1,2 εκατομμύρια τουρίστες.

Το Αλατωρυχείο Βιελίτσκα εκτείνεται σε εννέα υπόγεια επίπεδα και φθάνει σε βάθος τα 327 μέτρα, με περισσότερες από 2.040 αίθουσες και 300 χλμ.(!!!) στοές, που είναι λαξεμένες πάνω σε συμπαγείς όγκους αλατιού, καθώς και υπόγειες λίμνες.

Εδώ και μερικά χρόνια λειτουργεί σαν μουσείο και οι επισκέπτες έχουν πρόσβαση σε ένα μικρό μέρος του, φτάνοντας όμως σε βάθος που υπερβαίνει τα 100 μέτρα, 135 για την ακρίβεια. Αν και είναι διαθέσιμη μια διαδρομή τριών χιλιομέτρων στις στοές του ορυχείου, αυτή καλύπτει μόλις το 1% του συνόλου! Επισκέψιμοι είναι 22 θάλαμοι σε μια τουριστική διαδρομή 2,2 χλμ.

Ιδιαίτερα εντυπωσιακή μέσα στο “Παρεκκλήσιο της Ευλογημένης Κίνγκα” είναι η μορφή της Αγίας Κίνγκα μ’ ένα γονατισμένο αλατωρύχο να προσφέρει στην αγία αλάτι κι ένα δαχτυλίδι. Η Αγία Κίνγκα (Saint Kinga of Poland, 1224 – 1292) ήταν δούκισσα της Ουγγαρίας, κόρη του βασιλιά Μπέλα Δ’ της Ουγγαρίας και της Μαρίας Λασκαρίνας, κόρης του Βυζαντινού αυτοκράτορα Θεοδώρου Α’ Λάσκαρη.

Η Κίνγκα αρραβωνιάστηκε σε ηλικία 16 ετών το δούκα και μετέπειτα βασιλιά της Πολωνίας Βολέσλαο Ε’ τον “Αγνό”, ο οποίος ήταν τότε 19 ετών. Σύμφωνα με το διαδεδομένο θρύλο, η Κίνγκα ζήτησε από τον πατέρα της να της δώσει ως γαμήλιο δώρο, αντί για χρυσό και κοσμήματα, ένα αλατωρυχείο. Για να πραγματοποιηθεί η επιθυμία της, πέταξε το δαχτυλίδι των αρραβώνων της σ’ ένα αλατωρυχείο στην Ουγγαρία.

Μετά την τέλεση του γάμου της στην Πολωνία, η Κίνγκα, ταξιδεύοντας μιαν ημέρα στην κοντινή πόλη της Βιελίτσκα, διέταξε τους Ούγγρους αλατωρύχους, που είχε φέρει μαζί από την πατρίδα της, να ανοίξουν ένα πηγάδι. Αντί όμως για νερό, εξορύχτηκε “λευκός χρυσός”, καθώς και το δαχτυλίδι της μέσα σ’ ένα πέτρωμα αλατιού, το δαχτυλίδι αυτό που είχε πετάξει η δούκισσα στο αλατωρυχείο στην Ουγγαρία.

Έτσι, η Κίνγκα ανακηρύχθηκε έκτοτε προστάτιδα των αλατωρύχων και από το 1690 ξεκίνησε και η λατρεία της “ως ευλογημένης Κίνγκα”. Αγιοποιήθηκε από τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία από τον Πάπα Ιωάννη Παύλο Β’ στις 16 Ιουνίου 1999, ως Αγία Κίνγκα της Πολωνίας.

Εντυπωσιακά μνημεία

Το πιο εντυπωσιακό σημείο των αλατωρυχείων είναι αδιαμφισβήτητα η στοά που έχει διαμορφωθεί σε παρεκκλήσι προς τιμήν του Ευλογημένου Κίνγκα, προστάτη αγίου των εργαζομένων σε ορυχεία. Είναι ένας καθεδρικός ναός διαστάσεων 54 μ. επί 17 μ. και με ύψος 12 μέτρα. Η κατασκευή αυτού του υπόγειου ναού διήρκεσε περισσότερο από 30 χρόνια (1896 – 1927), ενώ χρησιμοποιήθηκαν 20.000 τόνοι συμπαγούς αλατιού.

Όλα τα αντικείμενα μέσα στο ναό, από τους πολυελαίους μέχρι τα είδη θρησκευτικής λατρείας, είναι κατασκευασμένα εξολοκλήρου από το αλάτι του ορυχείου. Από την οροφή του ναού κρέμονται πολυέλαιοι από αλάτι, η Αγία Τράπεζα και ένας Εσταυρωμένος δεσπόζουν στην αίθουσα, ενώ οι τοίχοι κοσμούνται με ανάγλυφες από αλάτι βιβλικές παραστάσεις.

Ανάμεσα στα άλλα παρεκκλήσια του αλατωρυχείου είναι και το έξοχο μπαρόκ «Παρεκκλήσιο του Αγίου Αντωνίου, που καθαγιάστηκε το 1698. Οι τοίχοι του είναι διακοσμημένοι με ανάγλυφες παραστάσεις, ενώ υπάρχουν πολλά αγάλματα φτιαγμένα από αλάτι, από τα οποία ξεχωρίζει η Παναγία με το Βρέφος Άγιο Αντώνιο, προστάτη άγιο των μεταλλωρύχων.

Το πιο αξιόλογο ίσως ανάγλυφο μέσα στο αλατωρυχείο είναι «Ο Μυστικός Δείπνος» του Λεονάρντο ντα Βίντσι. Άλλα αγάλματα από αλάτι είναι της Αγίας Βαρβάρας, του Πολωνού αστρονόμου Νικολάου Κοπέρνικου, του Πάπα Ιωάννη Παύλου Β’ και άλλων διασημοτήτων.

Άκρως εντυπωσιακή και η λίμνη αλμυρού νερού που βρίσκεται σε βάθος 100 μέτρων!

Νικόλαος Κοπέρνικος

Πάπας Ιωάννης Παύλος Β’

Η εντυπωσιακή λίμνη σε βάθος 100 μέτρων

Από την ίδρυσή του, το Αλατωρυχείο της Βιελίτσκα προσέλκυε το ενδιαφέρον διάσημων επισκεπτών. Μεταξύ αυτών, ήταν ο διάσημος Πολωνός αστρονόμος Νικόλαος Κοπέρνικος, ο Γκαίτε, ο Σοπέν, ο Γερμανός φυσιοδίφης Αλεξάντερ φον Χούμπολτ, ο Γερμανός αυτοκράτορας Γουλιέλμος Α’, ο Ρώσος τσάρος Αλέξανδρος Α’, ο ιδρυτής του προσκοπισμού Μπέηντεν-Πάουελ, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον, οι οποίοι ξεναγήθηκαν στις υπόγειες αίθουσες και πολυδαίδαλες στοές του.

Όταν ο Φραγκίσκος Ιωσήφ Α’ των Αψβούργων επισκέφτηκε το Αλατωρυχείο της Βιελίτσκα, οι μηχανικοί του ορυχείου κατασκεύασαν μια σιδηροδρομική γραμμή μέσα στο αλατωρυχείο, πάνω στην οποία κινούνταν βαγονέτα που έσερναν άλογα.

Η ξενάγηση είχε διάρκεια 1 ώρα και 40 λεπτά. Λίγο πριν το τέλος της ξενάγησης μας έδωσαν ένα κουπόνι όπου είχαμε έκπτωση στο εστιατόριο των αλατωρυχείων. Το τιμήσαμε αρκετά άτομα μπορώ να πω και φάγαμε ένα πλήρες γεύμα με 5 ευρώ περίπου μαζί με αναψυκτικό.

Κάπου εδώ η ξενάγηση έλαβε τέλος και ήρθε η ώρα για να επιστρέψουμε στην επιφάνεια.

Η επιστροφή στην επιφάνεια είναι και αυτή μια εμπειρία γιατί το ασανσέρ που επιβιβάζεσαι δεν έχει καμία σχέση με τους ανελκυστήρες που γνωρίζουμε. Το φρεάτιο στο οποίο κινείται είναι πάρα πολύ στενό και οι θάλαμοι ο ένας πάνω από τον άλλο σαν όρθιο κομπολόι. Οι επισκέπτες επιβιβάζονται ανά τέσσερις σε κάθε χάντρα-θάλαμο και η όλη διαδρομή από την αφετηρία μέχρι το τέρμα είναι σε απόλυτο σκοτάδι. Δεν υπάρχουν ενδιάμεσες στάσεις και η διαδρομή μοιάζει σαν ένα ατελείωτο ταξίδι στο χρόνο.

Κατευθύνθηκα προς το πάρκινγκ όπου είχα αφήσει τη μοτοσυκλέτα και παρατήρησα ότι ο υπάλληλος μου είχε αφήσει σε κάποιο σημείο της μηχανής την απόδειξη για το πάρκινγκ. Να πω την αλήθεια δεν το περίμενα. Ξεκίνησα λοιπόν ξανά για το κέντρο της Κρακοβίας ώστε να πιώ το το πρωινό καφεδάκι και να αγοράσω κάποια σουβενίρ.

Άφιξη ξανά στο κέντρο της Κρακοβίας και ώρα για καφεδάκι στο  Hard Rock Cafe. Παραγγέλνω τον καφέ και δίπλα μου ακούω ενα ζευγάρι στην ηλικία μου να μιλάει Ελληνικά.

Γνωριζόμαστε και τελικά ήταν φίλοι ενός συγγενή μου. Είναι μικρός ο κόσμος τελικά.

Αφού τελείωσα το καφεδάκι κατευθύνθηκα προς τα μαγαζάκια για να πάρω κάποια σουβενίρ. Ο Κόσμος αρκετός ενω σε κάποια σημεία υπήρχε κάτι σαν παζάρι και οι άμαξες με τα άλογα δεν σταματούσαν να περνάνε.

Είχε φτάσει ήδη το μεσημέρι και μετά απο αρκετές βόλτες στα στενά της παλιά πόλης ήθελα να πάω σε ένα σημείο όπου το θεώρησα ενδιαφέρον. Αυτό το μέρος ήταν το Kosciuszko’s Mound

Πρόκειται για ένα βουναλάκι στο οποίο ανεβαίνεις και βλέπεις μια πανοραμική θέα της πόλης. Το εισητήριο κοστίζει περίπου στα 4 με 5 € και αν έχετε όρεξη για λίγο περπάτημα μπορείτε να το επισκεφτείτε.

Η Κρακοβία αλλά και κάθε χώρα έχει αρκετά πράγματα να δείς και όσες μέρες και να καθίσεις δεν πρόκειται να τα δεις όλα. Εγω προσωπικά αφήνω εσκεμένα κάποια πράγματα χωρίς να τα δω ώστε να με παροτρύνει η κάθε χώρα να την ξαναεπισκεφτώ.

Έφυγα απο αυτο το όμορφο μέρος και καθώς κατέβαινα προς τα κάτω εντόπισα ένα ωραίο σημέιο για μια όμορφη φώτο.

Δεν θα μπορούσε να λείψει μια απο τις αγαπημένες μου φωτογραφίες με φόντο το υπέροχο κάστρο…

H επόμενη στάση ήταν σε ένα fast food για ενα γρήγορο φαγητό και στη συνέχεια επιστροφή στο σπίτι για την τελευταία διανυκτέρευση.

Συνοψίζοντας,

-Πρόκειται για μια μικρή κουκλίστικη πόλη. Για την γυρίσετε, δεν θα χρειαστείτε τίποτα περισσότερο από ένα γερό και άνετο ζευγάρι αθλητικά παπούτσια. Αν ο καιρός το επιτρέπει, προτιμήστε το περπάτημα για τις μετακινήσεις σας καθώς έτσι θα ανακαλύψετε καλά κρυμμένα μυστικά της πόλης.

-Αν επισκεφθείτε την Κρακοβία χειμώνα, θα πρέπει να έχετε υπόψη σας πως πέρα από πολύ και πυκνό χιόνι, το κρύο που θα συναντήσετε θα είναι ιδιαίτερα τσουχτερό… Προτιμήστε την άνοιξη ή το καλοκαίρι για το ταξίδι σας προκειμένου να απολαύσετε την πόλη χωρίς… κρυοπαγήματα!

-Το εθνικό νόμισμα της Πολωνίας είναι το ζλότι. Ανταλλακτήρια συναλλάγματος θα βρείτε σχεδόν παντού στην πόλη.

-Φροντίστε να έχετε αρκετές ημέρες στη διάθεσή σας, όταν θα επισκεφθείτε την Κρακοβία ώστε να περάσετε κάποιο καιρό και στην πρωτεύουσα Βαρσοβία που επίσης αξίζει την προσοχή σας.

Το επόμενο πρωί είχε ξύπνημα κατα τις 7:00 και αναχώρηση 40 λεπτά αργότερα. Απο εδώ και στο εξής αρχίζω να κατεβαίνω προς τα κάτω περνώντας απο πανέμορφα τοπία και πόλεις.

Η επόμενη στάση θα είναι στην ανατολική Σλοβακία αλλά η διαδρομή μέχρι εκεί ήταν απλά φανταστική. Αναχώρηση λοιπόν απο την Κρακοβία και το GPS για πρώτη φορά με ταλαιπώρησε ευτυχώς όμως για λίγο. Εκεί που προχωρούσα με γύριζε πίσω και όταν γύριζα πίσω με ξαναγύριζε εκεί που ήμουν πρίν. Αυτό λύθηκε με μία επανεκκίνηση του κινητού και η ταλαιπωρία έλαβε τέλος.

Όπως φένεται και στις φωτογραφίες ο δρόμος είναι σχετικά άδειος, λόγω επειδή ήταν Κυριακή υποθέτω, και ο καιρός συνεχίζει για ακόμα μια μέρα να είναι με το μέρος μου. Όλα τα χωριουδάκια που περνούσα ήταν πανέμορφα.

Ήταν σαν κάποιες ταινίες παλαιότερης εποχής όπου οι γονείς και τα μικρά κοριτσάκια με τις φουστίτσες τους πήγαιναν στην εκκλησία. Είδα αρκετά απο αυτά και μου θύμησαν αυτές τις ταινίες.

Απο κάποιο σημείο και μετά το τοπίο γινόταν ομιχλώδες και αυτό αντί να με αγχώσει αντιθέτως με ενθουσίασε.

Κάστρα άρχισαν να ξεπροβάλουν απο το πουθενά και το σκηνικό άρχιζε να γίνεται όλο και πιο όμορφο. Λίγο πιο κάτω και για μερικά χιλιόμετρα η οδήγηση ήταν δίπλα απο ένα ποταμό με το όνομα Dunajec.

Πολύ ωραία όλα αυτά αλλά δεν είδαμε κανέναν ιππότη για να «δέσει» το γλυκό. Τελικά υπήρχε ένας ιππότης και σε συνδυασμό με την ομίχλη έκανε το μέρος να είναι βγαλμένο  απο κάποια άλλη εποχή.

Τα κάστρα του ποταμού Dunajec είναι μια αλυσίδα δεκατριών μεσαιωνικών κάστρων (μερικά από τα οποία δεν υπάρχουν πλέον), που χτίστηκαν στη νότια Μικρή Πολωνία, κατά μήκος του ποταμού Dunajec. Τα κάστρα προστάτευαν τα σύνορα μεταξύ του Βασιλείου της Πολωνίας και του Βασιλείου της Ουγγαρίας, καθώς και μια πολύ σημαντική διεθνής εμπορική διαδρομή, η οποία πήγαινε κατά μήκος του Δούναβη και του Poprad μέχρι τον ποταμό Δούναβη.

Τα περισσότερα από τα κάστρα βρίσκονται τώρα σε ερείπια και κάποια έχουν εξαφανιστεί. Η ιστορία τους χρονολογείται από την εποχή που αποκαλείται κατακερματισμός της Πολωνίας στις αρχές του 12ου αιώνα, όταν, σύμφωνα με τη θέλησή του, γνωστή ως Διαθήκη του Bolesław III Wrymouth, η χώρα χωρίστηκε σε αρκετές επαρχίες. Τα κάστρα του ποταμού Dunajec βρίσκονταν στην επικράτεια δύο καστελάνων*, Wojnicz και Nowy Sącz, στην άκρη νότια της επαρχίας Seniorate.

*Κάστελαν είναι ο τίτλος που χρησιμοποιείται στη Μεσαιωνική Ευρώπη για έναν διορισμένο υπάλληλο, έναν κυβερνήτη ενός κάστρου και της γύρω περιοχής, που αναφέρεται ως castellany

Στη συνέχεια, και αφού έφυγε και η ομίχλη συνέχισα προς τα σύνορα της Σλοβακίας περνώντας απο κάποια μικρά και γραφικά χωριουδάκια.

Συνεχίζοντας υπήρχε μια γέφυρα όπου έγραφε SLOVENSKO. Πολύ απλά, αυτά είναι τα σύνορα Πολωνίας – Σλοβακίας και κάπως έτσι μπήκα στη Σλοβακία για ακόμα μία φορά σε αυτό το ταξίδι.