Ένα μαγευτικό Road Trip στις Δαλματικές Ακτές

Το πρώτο πρωινό, ο ουρανός ήταν καταγάλανος, και η ζεστή καλοκαιρινή αύρα μας καλωσόριζε στο ταξίδι. Ξεκινήσαμε από τα ΣΕΑ Φιλιππιάδας με κατεύθυνση προς τα σύνορα Ελλάδας-Αλβανίας. Οι μηχανές μας – 2 Suzuki Vstrom 650 – έμοιαζαν έτοιμα να καταπιούν χιλιόμετρα.

Ο δρόμος μέσα από την Ήπειρο ήταν γεμάτος από τοπία που μας έκοβαν την ανάσα. Διασχίσαμε μικρά χωριά και δασωμένες πλαγιές, νιώθοντας την ελευθερία που μόνο η μοτοσυκλέτα μπορεί να προσφέρει. Όταν φτάσαμε στα σύνορα, οι διαδικασίες ήταν γρήγορες, χάρη στην καλή μας προετοιμασία.

Μόλις περάσαμε στην Αλβανία, αποφασίσαμε να κρατήσουμε γρήγορο ρυθμό. Ο στόχος ήταν να φτάσουμε όσο πιο γρήγορα μπορούσαμε στο Μαυροβούνιο. Κάναμε μικρές στάσεις μόνο για ανεφοδιασμό και ξεκούραση.

Με το φως του απογεύματος να λούζει το τοπίο, φτάσαμε επιτέλους στο Μαυροβούνιο. Η πρώτη μέρα του ταξιδιού ήταν γεμάτη προκλήσεις, αλλά και ανεπανάληπτες στιγμές. Η ελευθερία του δρόμου, οι εναλλαγές των τοπίων και η αίσθηση του να ταξιδεύεις με έναν πιστό φίλο στο πλευρό σου έκαναν την ημέρα αυτή αξέχαστη.

Η κούραση δεν μπορούσε να μειώσει τη χαρά μας. Ήταν μόνο η αρχή μιας περιπέτειας που θα θυμόμαστε για πάντα.

Φτάνοντας στο Μαυροβούνιο, η διαδρομή μας οδήγησε προς την παραμυθένια πόλη του Κότορ, όπου επρόκειτο να γίνει και η πρώτη μας διανυκτέρευση. Το τοπίο κατά την προσέγγιση της πόλης ήταν μαγευτικό, με τον κόλπο του Κότορ να απλώνεται μπροστά μας σαν μια φυσική αγκαλιά, περιτριγυρισμένος από ψηλά βουνά και γραφικά χωριουδάκια.

Μόλις φτάσαμε στο Κότορ, κατευθυνθήκαμε στο κατάλυμα που είχαμε κλείσει. Ήταν άνετο και κατάλληλο για την ξεκούρασή μας, την οποία σίγουρα χρειαζόμασταν μετά από μια γεμάτη μέρα ταξιδιού. Ύστερα από λίγο χαλάρωμα, αποφασίσαμε να βγούμε έξω και να εξερευνήσουμε την πόλη.

Η παλιά πόλη του Κότορ, με τα στενά, λιθόστρωτα δρομάκια της, τα καλοδιατηρημένα μεσαιωνικά κτίρια και την εκπληκτική της ατμόσφαιρα, μας μάγεψε από την πρώτη στιγμή.

Καθώς περιηγούμασταν στην όμορφη πόλη του Κότορ, η ματιά μας δεν άργησε να πέσει στο επιβλητικό φρούριο Σεντ Τζον (San Giovanni), που δεσπόζει στην κορυφή ενός λόφου πάνω από την πόλη. Με τον φίλο μου τον Στέλιο, αποφασίσαμε πως αξίζει να το επισκεφθούμε. Αυτό που μου αρέσει στον Στέλιο είναι πως σε όλα λέει “ναι” χαχα, οπότε δεν χρειάστηκε πολλή πειθώ για να πάρουμε την απόφαση.

Το φρούριο, αν και φαινόταν σχετικά κοντά, αποδείχθηκε μια πρόκληση μεγαλύτερη από ό,τι περιμέναμε. Η ανάβαση ήταν αρκετά απαιτητική, με πέτρινα σκαλοπάτια και απότομα μονοπάτια που έδειχναν να μην τελειώνουν. Υπολογίζαμε ότι θα χρειαστούμε περίπου μισή ώρα, αλλά τελικά μας πήρε γύρω στη 1,5 ώρα για να φτάσουμε στην κορυφή. Το εισιτήριο για την είσοδο στο φρούριο κόστιζε περίπου 8 ευρώ το άτομο, αν θυμάμαι καλά.

Παρόλο που η διαδρομή ήταν απαιτητική, το τοπίο μας αποζημίωσε πλήρως. Καθώς ανεβαίναμε, η θέα προς τον κόλπο του Κότορ γινόταν ολοένα και πιο μαγευτική. Φτάνοντας στην κορυφή, η πανοραμική θέα του κόλπου, με τα γαλαζοπράσινα νερά και την ιστορική πόλη να απλώνεται κάτω από τα πόδια μας, ήταν απλά ανεπανάληπτη.

Αν βρεθέιτε στο σημέιο και θέλετε να επισκεφθείτε το φορύριο, πριν ξεκινήσετε για την ανάβαση στο φρούριο του Κότορ, είναι σημαντικό να είστε καλά προετοιμασμένοι. Φροντίστε να έχετε μαζί σας:

• Νερό: Θα σας χρειαστεί σίγουρα, ειδικά αν κάνει ζέστη.
• Αντηλιακή κρέμα: Ο ήλιος μπορεί να είναι αρκετά δυνατός κατά τη διάρκεια της ημέρας.
• Καπέλο: Για προστασία από τον ήλιο.
• Σνακ: Μικρή ενέργεια για την ανάβαση.
• Παπούτσια με καλή λαβή: Το μονοπάτι και τα σκαλοπάτια μπορεί να είναι ολισθηρά σε ορισμένα σημεία.
• Φωτογραφική μηχανή: Για να αποτυπώσετε τη μαγευτική θέα από την κορυφή.

• Καλύτερη εποχή για να επισκεφθείτε:

  • Χειμερινή περίοδος: Εάν προτιμάτε ηρεμία και δεν σας ενοχλεί το κρύο, οι χειμερινοί μήνες είναι ιδανικοί για να αποφύγετε τα πλήθη. Θα έχετε το φρούριο σχεδόν αποκλειστικά για εσάς.
  • Καλοκαιρινή περίοδος: Παρόλο που ο καιρός είναι πιο ευχάριστος, οι καλοκαιρινοί μήνες προσελκύουν μεγάλα πλήθη τουριστών. Τα απογεύματα μπορεί να είναι ιδιαίτερα πολυσύχναστα, ειδικά όταν καταφθάνουν τα κρουαζιερόπλοια.

  Συμβουλή: Για να απολαύσετε την πεζοπορία με λιγότερο κόσμο, ξεκινήστε νωρίς το πρωί, πριν ζεστάνει πολύ ο καιρός και πριν κατακλυστεί η περιοχή από επισκέπτες.

Αφού απολαύσαμε τη μαγευτική θέα του Κότορ από την κορυφή του φρουρίου, ήρθε η στιγμή να ξεκινήσουμε την κατάβαση. Το κατέβασμα ήταν αισθητά πιο εύκολο και γρήγορο, δίνοντάς μας χρόνο να απολαύσουμε λίγο ακόμα την όμορφη θέα καθώς επιστρέφαμε πίσω στην πόλη.

Όταν φτάσαμε ξανά στα στενά του Κότορ, ήταν η ιδανική στιγμή για φαγητό. Το μενού είχε πίτσα και μια δροσιστική μπύρα – ο τέλειος συνδυασμός για να αναπληρώσουμε ενέργεια μετά την πεζοπορία μας.

Αφού φάγαμε και απολαύσαμε τη χαλαρή ατμόσφαιρα, κάναμε μια τελευταία βόλτα στα γραφικά στενά της πόλης. Η βόλτα αυτή μας επέτρεψε να αποχαιρετήσουμε το Κότορ με τον καλύτερο τρόπο, απολαμβάνοντας την ηρεμία του απογεύματος.

Στη συνέχεια, κατευθυνθήκαμε προς το κατάλυμα για ξεκούραση. Η επόμενη μέρα προμηνυόταν αρκετά όμορφη, και θέλαμε να είμαστε έτοιμοι για τις νέες εμπειρίες που μας περίμεναν.

Μετά το Κότορ και το Μαυροβούνιο, η πορεία μας θα συνεχιστεί προς μια ακόμα ενδιαφέρουσα χώρα, τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη.

Διασχίζοντας τα σύνορα, η αλλαγή στο τοπίο είναι εμφανής, με τους ποταμούς και τα καταπράσινα βουνά να δημιουργούν ένα υπέροχο σκηνικό. Ο δρόμος μάς οδηγεί μέσα από μικρά χωριά και όμορφες διαδρομές, ενώ η αίσθηση του άγνωστου και του ανεξερεύνητου κάνει το ταξίδι ακόμα πιο συναρπαστικό.

Καθώς κατευθυνόμαστε προς την πόλη μόσταρ θα κάνουμε μια στάση για φαγητο στο χωριό blagaj.

Το Blagaj είναι ένα μικρό, γραφικό χωριό στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, μόλις λίγα χιλιόμετρα έξω από το Μόσταρ. Είναι γνωστό για την εντυπωσιακή του φύση και κυρίως για το Blagaj Tekija, ένα ιστορικό δερβίσικο μοναστήρι χτισμένο κυριολεκτικά στη βάση ενός επιβλητικού βράχου, δίπλα στις πηγές του ποταμού Buna.

Το Blagaj Tekija είναι ένα ισλαμικό μοναστήρι των Δερβίσηδων (τεκέ), που χτίστηκε τον 16ο αιώνα κατά την περίοδο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Βρίσκεται σε ένα εντυπωσιακό σημείο, χτισμένο στη βάση ενός απόκρημνου βράχου ύψους 200 μέτρων, ακριβώς δίπλα στην πηγή του ποταμού Buna, που είναι μία από τις ισχυρότερες καρστικές πηγές της Ευρώπης.

🔹 Ιστορία και Αρχιτεκτονική

Το μοναστήρι κατασκευάστηκε από Οθωμανούς τεχνίτες, συνδυάζοντας οθωμανικά και μεσογειακά αρχιτεκτονικά στοιχεία. Χρησιμοποιήθηκε ως πνευματικό κέντρο των Δερβίσηδων, όπου γίνονταν προσευχές και τελετουργικά. Στο εσωτερικό του, μπορεί κανείς να δει παραδοσιακή διακόσμηση και αυθεντικά ξύλινα έπιπλα της εποχής.

🔹 Η Πηγή του Buna

Η πηγή του ποταμού Buna, που αναβλύζει μέσα από τον βράχο, παρέχει κρυστάλλινα νερά και δημιουργεί μια γαλήνια ατμόσφαιρα. Θεωρείται ιερός τόπος τόσο από τους μουσουλμάνους όσο και από άλλους επισκέπτες.

🔹 Σημερινή Χρήση

Σήμερα, το Blagaj Tekija λειτουργεί ως ιστορικό και θρησκευτικό μνημείο, ανοιχτό για επισκέπτες. Μπορεί κανείς να το επισκεφθεί και να απολαύσει την ηρεμία του τοπίου, ενώ υπάρχουν και καφετέριες-εστιατόρια δίπλα στο ποτάμι που προσφέρουν παραδοσιακές γεύσεις.

Είναι ένα από τα πιο εμβληματικά αξιοθέατα της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης και αποτελεί must-visit προορισμό για όσους ταξιδεύουν στην περιοχή.

Τα γαλαζοπράσινα νερά του ποταμού, οι βραχώδεις σχηματισμοί και το ήρεμο περιβάλλον δημιουργούν μια μαγευτική ατμόσφαιρα, ιδανική για μια στάση για φαγητό δίπλα στο ποτάμι. Η τοπική κουζίνα περιλαμβάνει φρέσκη πέστροφα από τον ποταμό, κεμπάπ (ćevapi) και παραδοσιακές βοσνιακές πίτες.

Η στάση στο Blagaj μάς δίνει την ευκαιρία να απολαύσουμε αυτό το ξεχωριστό μέρος, πριν συνεχίσουμε προς το ιστορικό Μόσταρ.

Αφού απολαύσαμε το φαγητό μας στο γραφικό Blagaj, ήρθε η ώρα να συνεχίσουμε το ταξίδι μας προς το Μόσταρ. Ωστόσο, η τύχη δεν ήταν με το μέρος μας, καθώς λίγο μετά την αναχώρησή μας η μοτοσυκλέτα του Στέλιου έπαθε λάστιχο. Χωρίς πανικό, σταματήσαμε στην άκρη του δρόμου και, με χαμόγελο και καλή διάθεση, ξεκινήσαμε την επιδιόρθωση. Ευτυχώς, είχαμε μαζί μας τα απαραίτητα εργαλεία, οπότε μέσα σε λίγη ώρα το πρόβλημα λύθηκε και ήμασταν ξανά έτοιμοι για τον επόμενο προορισμό μας – την πανέμορφη πόλη του Μόσταρ.

Φτάνοντας στην πόλη του Μόσταρ, κατευθυνθήκαμε αμέσως προς το κατάλυμά μας. Ήταν ένα όμορφο και άνετο ξενοδοχείο, που μας εντυπωσίασε τόσο με την καθαριότητά του όσο και με τη φιλική του ατμόσφαιρα. Το καλύτερο; Το κόστος της διαμονής ήταν μόλις 20 ευρώ, μια τιμή εξαιρετική για την ποιότητα που προσέφερε. Αφού τακτοποιηθήκαμε, ήρθε η ώρα για λίγη ξεκούραση πριν ξεκινήσουμε την εξερεύνηση της μαγευτικής πόλης του Μόσταρ.

Το Μόσταρ είναι μια από τις πιο γραφικές και ιστορικές πόλεις της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης. Χτισμένο στις όχθες του ποταμού Νερέτβα, φημίζεται για τη γοητευτική παλιά πόλη του, και την  Παλιά Γέφυρα (Stari Most). Η γέφυρα, που αποτελεί σύμβολο της πόλης, χτίστηκε τον 16ο αιώνα από τους Οθωμανούς και καταστράφηκε στον πόλεμο της δεκαετίας του ’90, αλλά ανακατασκευάστηκε πιστά και σήμερα αποτελεί Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.

Τα λιθόστρωτα δρομάκια της παλιάς πόλης είναι γεμάτα με παραδοσιακές αγορές, μικρά μαγαζιά και καφέ, προσφέροντας στους επισκέπτες μια αυθεντική εμπειρία της Ανατολής και της Δύσης που συνυπάρχουν αρμονικά. Οι μιναρέδες των τζαμιών, τα παλιά πέτρινα σπίτια και τα πολυάριθμα γεφυράκια συνθέτουν ένα τοπίο που μοιάζει να έχει βγει από άλλη εποχή.

Το Μόσταρ δεν είναι μόνο ένα τουριστικό στολίδι, αλλά και μια πόλη με μια βαριά ιστορία. Τα σημάδια του πολέμου είναι ακόμα εμφανή σε ορισμένα κτίρια, υπενθυμίζοντας το παρελθόν της. Παρόλα αυτά, η πόλη έχει καταφέρει να αναγεννηθεί και να εξελιχθεί σε έναν από τους πιο δημοφιλείς προορισμούς της Βαλκανικής χερσονήσου, συνδυάζοντας ιστορία, πολιτισμό και μια μοναδική ατμόσφαιρα που μένει αξέχαστη στους επισκέπτες της.

Ένα από τα πιο εντυπωσιακά θεάματα στο Μόσταρ είναι οι τολμηροί δύτες που πηδούν από τη διάσημη γέφυρα Stari Most, ύψους περίπου 24 μέτρων, στα κρυστάλλινα νερά του ποταμού Νερέτβα. Αυτή η παράδοση κρατάει εδώ και αιώνες και αποτελεί ένδειξη θάρρους και δεξιοτήτων. Οι δύτες συχνά συγκεντρώνουν χρήματα από τους τουρίστες πριν επιχειρήσουν το άλμα τους, κάτι που έχει γίνει πλέον μια θεαματική τουριστική ατραξιόν.

Το άλμα δεν είναι εύκολη υπόθεση, καθώς το ύψος είναι μεγάλο και το νερό αρκετά κρύο, αλλά για τους ντόπιους αποτελεί ένα είδος τελετής ενηλικίωσης και ένα σύμβολο τόλμης. Υπάρχει ακόμη και ετήσιος διαγωνισμός κατάδυσης, όπου οι καλύτεροι δύτες από όλο τον κόσμο συμμετέχουν σε αυτή τη συναρπαστική και ιστορική παράδοση.

Μετά από μια χαλαρή βόλτα στα γραφικά σοκάκια της παλιάς πόλης, όπου απολαύσαμε την ατμόσφαιρα και το ιδιαίτερο μείγμα ανατολίτικης και ευρωπαϊκής αρχιτεκτονικής, ήταν ώρα για φαγητό. Επιλέξαμε ένα παραδοσιακό εστιατόριο δίπλα στον ποταμό Νερέτβα, όπου δοκιμάσαμε τοπικές γεύσεις  και ένα ποτήρι δροσερής βοσνιακής μπύρας.

Μετά το γεύμα, επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο για λίγη ξεκούραση, μιας και η επόμενη μέρα προμηνυόταν ακόμα πιο όμορφη, γεμάτη νέες εμπειρίες και ανακαλύψεις.

Το επόμενο πρωί ξημέρωσε και ήμασταν έτοιμοι για μια ακόμα μοναδική εμπειρία. Καθώς έψαχνα το προηγούμενο βράδυ για όμορφα μέρη στη Βοσνία, ανακάλυψα έναν φανταστικό προορισμό που δεν μπορούσαμε να παραλείψουμε. Ήταν ένα τοπίο που έμοιαζε βγαλμένο από καρτ ποστάλ, με εντυπωσιακή φυσική ομορφιά και μια ηρεμία που σε έκανε να ξεχνάς τα πάντα.

Με ανυπομονησία, ανεβήκαμε στις μοτοσυκλέτες μας και ξεκινήσαμε για να το ανακαλύψουμε από κοντά.

Μόλις 55 χιλιόμετρα από την πόλη του Μόσταρ, βρίσκονται οι εντυπωσιακοί καταρράκτες Kravica, ένα από τα πιο μαγευτικά φυσικά τοπία της Βοσνίας και Ερζεγοβίνης.

Οι καταρράκτες σχηματίζουν ένα ημικυκλικό πέπλο νερού ύψους περίπου 25 μέτρων, που πέφτει με ορμή σε μια καταγάλανη φυσική λίμνη. Το σκηνικό θυμίζει τροπικό παράδεισο, με καταπράσινη βλάστηση να αγκαλιάζει τα βράχια και το νερό να δημιουργεί μια ατμόσφαιρα απόλυτης ηρεμίας.

Είναι ένας δημοφιλής προορισμός τόσο για ντόπιους όσο και για ταξιδιώτες, που έρχονται εδώ για να απολαύσουν τη θέα, να κολυμπήσουν στα κρυστάλλινα νερά ή απλά να χαλαρώσουν δίπλα στον ήχο του νερού που πέφτει. Το καλοκαίρι, η περιοχή γεμίζει ζωή, με επισκέπτες να κάνουν πικνίκ ή να απολαμβάνουν ένα δροσιστικό ποτό στις παρακείμενες ταβέρνες.

Χωρίς αμφιβολία, οι καταρράκτες Kravica είναι ένα στολίδι της Βοσνίας που αξίζει να επισκεφθεί κανείς, ειδικά αν βρεθεί στην περιοχή του Μόσταρ!

Ένα χρήσιμο tip ειναι πως αν επισκεφτείτε τους καταρράκτες Kravica νωρίς το πρωί, πριν ανοίξουν τα εκδοτήρια (πριν τις 08:00), μπορείτε να περάσετε με τη μηχανή σας χωρίς να πληρώσετε εισιτήριο, καθώς δεν θα υπάρχουν υπάλληλοι για να το ελέγξουν. Αν και αυτό ίσως να μην ισχύει για όλους, είναι καλό να το γνωρίζετε αν θέλετε να εκμεταλλευτείτε αυτήν τη μικρή “ευχάριστη παράκαμψη”. Το εισιτήριο κανονικά κοστίζει γύρω στα 8 ευρώ το άτομο.

Αφού εντυπωσιαστήκαμε με την υπέροχη ομορφιά των καταρρακτών Kravica, ήρθε η ώρα να αφήσουμε πίσω μας τη Βοσνία και να κατευθυνθούμε προς τον επόμενο προορισμό μας, το μαγευτικό Ντουμπρόβνικ στην Κροατία.

Ξεκινάμε το ταξίδι προς την Κροατία, αφήνοντας πίσω τις πράσινες εκτάσεις και τα ήσυχα τοπία της Βοσνίας, για να φτάσουμε στην Αδριατική Θάλασσα και να εισέλθουμε στην καρδιά της Κροατίας.

Ο δρόμος προς το Ντουμπρόβνικ προβλέπεται ιδιαίτερα όμορφος, με παράκτιες διαδρομές που προσφέρουν εκπληκτικές εικόνες της Αδριατικής. Η αλλαγή χώρας πάντα φέρνει ένα αίσθημα ενθουσιασμού και ανυπομονησίας, ειδικά όταν ο προορισμός είναι μια πόλη γεμάτη ιστορία, πολιτισμό και μοναδική αρχιτεκτονική.

Το Ντουμπρόβνικ, γνωστό και ως “το μαργαριτάρι της Αδριατικής”, υπόσχεται να μας προσφέρει υπέροχες εικόνες, βόλτες στα ιστορικά του τείχη και φυσικά, στιγμές χαλάρωσης στα γραφικά σοκάκια του. Ανυπομονούμε να φτάσουμε και να το εξερευνήσουμε!

Φτάνοντας στο Ντουμπρόβνικ, δεν μπορούσαμε παρά να μείνουμε με το στόμα ανοιχτό. Ακόμα κι αν είχα ξαναβρεθεί εδώ στο παρελθόν, η αίσθηση του δέους ήταν η ίδια – ίσως και μεγαλύτερη. Η ομορφιά αυτής της καστροπολιτείας δεν χάνει ποτέ τη μαγεία της.

Αφού παρκάραμε τις μοτοσυκλέτες μας σε ένα ασφαλές σημείο, ήρθε η ώρα να χαθούμε στα γραφικά σοκάκια της παλιάς πόλης. Τα πέτρινα κτίρια, τα επιβλητικά τείχη και η γαλάζια αντανάκλαση της Αδριατικής δημιουργούσαν ένα σκηνικό βγαλμένο από παραμύθι. Κάθε γωνιά είχε τη δική της ιστορία, κάθε δρόμος μας οδηγούσε σε νέα μικρά θαύματα.

Η ατμόσφαιρα ήταν μοναδική, με επισκέπτες από όλο τον κόσμο να απολαμβάνουν τον περίπατό τους, ενώ οι τοπικοί μαγαζάτορες πρόθυμοι να μας προσφέρουν μια γεύση από την κροατική φιλοξενία. Το Ντουμπρόβνικ είναι πραγματικά ένα μέρος που δύσκολα το χορταίνεις – όσες φορές κι αν το επισκεφτείς.

Μετά την πρώτη μας βόλτα στα σοκάκια του Ντουμπρόβνικ και το απολαυστικό καφεδάκι σε ένα από τα όμορφα καφέ της πόλης, αποφασίσαμε πως ήταν ώρα για λίγη ξεκούραση. Η ζέστη και η πεζοπορία μέσα στα στενά δρομάκια μάς είχαν κουράσει, οπότε επιστρέψαμε στο κατάλυμά μας για να χαλαρώσουμε.

Λίγη ξεκούραση ήταν απαραίτητη, μιας και η μέρα δεν είχε τελειώσει ακόμα. Το απόγευμα σκεφτόμασταν να συνεχίσουμε την εξερεύνηση της πόλης και να επισκεφθούμε τα τείχη του Ντουμπρόβνικ.

Αφού ξεκουραστήκαμε λίγο, ήρθε η ώρα να επισκεφθούμε ένα σημείο που είχα βάλει στο μάτι από πριν – το Dubrovnik Observation Point. Ήταν μόλις 10 λεπτά μακριά από το κατάλυμά μας και υπόσχονταν μια πανοραμική θέα που κόβει την ανάσα.

Ανεβαίνοντας προς το σημείο, το τοπίο γινόταν όλο και πιο εντυπωσιακό. Και όταν φτάσαμε… απλά μαγευτήκαμε! Η θέα της παλιάς πόλης του Ντουμπρόβνικ, με τα κόκκινα κεραμίδια των σπιτιών να απλώνονται μέχρι τη θάλασσα, ήταν πραγματικά καθηλωτική. Από εκεί πάνω μπορούσαμε να δούμε ολόκληρη την πόλη, τα τείχη, τα νησάκια στον ορίζοντα, ακόμα και το ηλιοβασίλεμα που άρχιζε να χρωματίζει τον ουρανό.

Καθίσαμε για λίγο να απολαύσουμε τη στιγμή, να τραβήξουμε φωτογραφίες και να χαζέψουμε το τοπίο. Ήταν μία από τις πιο όμορφες στιγμές του ταξιδιού!

Μετά από αυτήν τη μαγευτική εμπειρία στο Dubrovnik Observation Point, ήρθε η ώρα να επιστρέψουμε στην παλιά πόλη, αυτή τη φορά για να τη δούμε φωτισμένη κάτω από τον νυχτερινό ουρανό.

Καθώς κατεβαίναμε, τα φώτα της πόλης άρχισαν να ανάβουν ένα-ένα, δίνοντας μια ακόμα πιο μαγευτική ατμόσφαιρα στο τοπίο. Μόλις φτάσαμε, αντικρίσαμε μια εντελώς διαφορετική εικόνα από αυτήν της ημέρας—οι δρόμοι ήταν πιο ήσυχοι, τα φωτισμένα τείχη και τα κτίρια δημιουργούσαν ένα σχεδόν κινηματογραφικό σκηνικό, και η θαλασσινή αύρα έκανε την ατμόσφαιρα ακόμα πιο απολαυστική.

Κάναμε μια τελευταία βόλτα στα πλακόστρωτα δρομάκια, χαζέψαμε τα όμορφα μαγαζιά, και φυσικά βρήκαμε ένα ωραίο σημείο για να χαλαρώσουμε με ένα ποτό. Η νυχτερινή ζωή στο Ντουμπρόβνικ είχε τη δική της ιδιαίτερη γοητεία, και ήταν ο τέλειος τρόπος να κλείσουμε την ημέρα μας σε αυτήν την παραμυθένια καστροπολιτεία.

Το επόμενο πρωί ήρθε και, αφού απολαύσαμε την ομορφιά του Ντουμπρόβνικ και της Κροατίας, ήταν ώρα να αφήσουμε πίσω μας αυτήν την υπέροχη πόλη και να κατευθυνθούμε ξανά προς το Μαυροβούνιο. Ήταν η στιγμή της επιστροφής στην Ελλάδα, και η τελευταία διανυκτέρευση της περιπέτειάς μας θα γινόταν στη Budva, μία από τις πιο γνωστές παραθαλάσσιες πόλεις του Μαυροβουνίου.

Αφήνουμε το Ντουμπρόβνικ και ξεκινάμε τη διαδρομή, με τη θάλασσα στο πλάι μας και τον ήλιο να λάμπει πάνω από τα βουνά και τις ακτές.

Φτάνοντας στη Budva, η πόλη μας καλωσορίζει με τον ήλιο να λάμπει και τη θάλασσα να απλώνεται μπροστά μας. Η όρεξή μας για μια αναζωογονητική εμπειρία είναι μεγάλη, οπότε κατευθυνόμαστε αμέσως προς ένα ωραίο καφέ στην παραλία. Ο καφές είναι πάντα καλή ιδέα, και εμείς, έχοντας περάσει τόσες πολλές μέρες ταξιδεύοντας, απολαμβάνουμε το δροσιστικό μας ρόφημα στο υπέροχο περιβάλλον της Budva.

Απολαμβάνοντας το καφεδάκι μας, η αίσθηση της ηρεμίας κυριεύει τις σκέψεις μας. Αλλά, καθώς βρισκόμαστε σε περίοδο πανδημίας, υπάρχουν και κάποια πρακτικά ζητήματα που πρέπει να λύσουμε πριν συνεχίσουμε το ταξίδι μας. Μία από τις απαραίτητες διαδικασίες είναι να βρούμε ένα μικροβιολογικό κέντρο για να κάνουμε το rapid test. Εξαιτίας των περιορισμών που υπήρχαν τότε για τη διασυνοριακή μετακίνηση, το τεστ ήταν απαραίτητο για να μπορέσουμε να περάσουμε τα σύνορα και να επιστρέψουμε στην Ελλάδα.

Αναζητούμε λοιπόν το κοντινότερο κέντρο και, ευτυχώς, δεν αργούμε να το βρούμε. Η διαδικασία είναι γρήγορη και ευχάριστη 🤣, και αφού έχουμε ολοκληρώσει το τεστ, αισθανόμαστε έτοιμοι να συνεχίσουμε το ταξίδι μας χωρίς άγχη, γνωρίζοντας ότι όλα είναι εντάξει.

Μετά την ολοκλήρωση των υποχρεώσεων, κατευθυνόμαστε προς το κατάλυμα για να ξεκουραστούμε λίγο και να ανακτήσουμε δυνάμεις. Ο ήλιος αρχίζει να κατεβαίνει και η μέρα πλησιάζει στο τέλος της, αλλά εμείς δεν μπορούμε να χάσουμε την ευκαιρία να εξερευνήσουμε λίγο ακόμη την πόλη πριν την επιστροφή.

Αφού ξεκουραστήκαμε, αποφασίζουμε να κάνουμε μια βόλτα στην παλιά πόλη της Budva. Η ιστορική γοητεία του τόπου αποτυπώνεται σε κάθε γωνία. Τα στενά σοκάκια, τα γραφικά κτίρια με τις πέτρινες τοιχοποιίες και τα όμορφα μικρά καταστήματα δημιουργούν μια ατμόσφαιρα που θυμίζει άλλες εποχές. Τα ήρεμα βράδια δίπλα στη θάλασσα, με τη μυρωδιά του αλατιού και τον ήχο των κυμάτων, κάνουν την ατμόσφαιρα ακόμη πιο μαγευτική.

Η παλιά πόλη της Budva, παρόλο που είναι τουριστική, διατηρεί το παραδοσιακό της χρώμα και τη γραφικότητα που την κάνει μοναδική. Περπατώντας στους στενούς δρόμους και εξερευνώντας τα ιστορικά μνημεία, νιώθεις πως έχεις γυρίσει το χρόνο πίσω. Ο ήλιος αρχίζει να δύει και η πόλη αποκτά μια άλλη, ρομαντική διάσταση.

Πριν κλείσουμε τη μέρα μας και κατευθυνθούμε στο κατάλυμα για το τελευταίο βράδυ του ταξιδιού μας, αποφασίσαμε να απολαύσουμε ένα ποτό σε ένα όμορφο μαγαζί στην καρδιά της Budva. Καθώς απολαμβάναμε τις στιγμές χαλάρωσης και την εξαιρετική ατμόσφαιρα του μαγαζιού, ο σερβιτόρος μας προσέφερε κάτι ιδιαίτερο: κάποια αναμνηστικά μπρελόκ από το κατάστημα. Μας εξήγησε ότι ο ιδιοκτήτης του μαγαζιού ήταν κι αυτός μοτοσυκλετιστής, κάτι που ενίσχυσε ακόμα περισσότερο τη σύνδεση μεταξύ μας και έκανε την εμπειρία να είναι ακόμα πιο προσωπική και ευχάριστη.

Ανταπέδωσα με αυτοκόλλητα της παρέας μας, χαρίζοντας του κάτι που τον συνδέει με την κοινότητα των μοτοσυκλετιστών, και του εξέφρασα τις ευχαριστίες μου. Αυτή η αυθόρμητη, φιλική συνάντηση με τον ιδιοκτήτη έκανε το βράδυ να κλείσει με μια όμορφη, απροσδόκητη ατμόσφαιρα.

Ήταν πραγματικά το τέλειο φινάλε για την περιπέτεια μας στη Budva και το ταξίδι μας γενικότερα. Η μοναδική αυτή εμπειρία, οι όμορφες συναντήσεις και οι μικρές στιγμές θα μείνουν για πάντα χαραγμένες στη μνήμη μας, καθώς κλείναμε το τελευταίο κεφάλαιο αυτής της αξέχαστης διαδρομής.

Το επόμενο πρωί, αφού είχαμε απολαύσει τις τελευταίες στιγμές στην Budva, ξεκινήσαμε την αναχώρησή μας αρκετά νωρίς, καθώς η ζέστη που προμηνυόταν για τη μέρα μας έκανε να θέλουμε να απομακρυνθούμε όσο το δυνατόν πιο γρήγορα από το ζεστό κλίμα της πόλης. Ήταν 5:00 το πρωί και ήδη ήμασταν στις μηχανές μας, έτοιμοι για την αναχώρηση.

Διασχίσαμε το  Μαυροβούνιο, και στη συνέχεια φτάσαμε στην Αλβανία, όπου κάναμε μια μικρή στάση για πρωινό  και ξεκουραστήκαμε λίγο πριν συνεχίσουμε τη διαδρομή μας.

Κατευθυνθήκαμε προς τα ελληνοαλβανικά σύνορα, με στόχο να επιστρέψουμε σπίτι και να κλείσουμε αυτό το πανέμορφο ταξίδι με τον καλύτερο τρόπο. Περάσαμε από Αλβανία, Μαυροβούνιο, Βοσνία, Κροατία, και τώρα φτάσαμε στο τέλος μιας επικής περιπέτειας.

Πέντε μέρες γεμάτες εκπληκτικά τοπία, αξέχαστες στιγμές και φυσικά την καλύτερη παρέα. Όταν ταξιδεύεις με καλούς φίλους, κάθε στιγμή γίνεται πιο όμορφη και κάθε απόσταση πιο μικρή. Είχε έρθει η ώρα να κλείσουμε αυτό το ταξίδι, αλλά η εμπειρία θα μείνει για πάντα στην καρδιά μας. Μέχρι το επόμενο λοιπόν…!

Μπορείτε να δείτε το βίντεο αυτού του όμορφου ταξιδιού στο κανάλι μας στο YouTube πατώντας εδώ και να μας αφήσετε ένα σχόλιο με τις εντυπώσεις σας! Επίσης, μην ξεχάσετε να κάνετε εγγραφή για να μην χάσετε τα επόμενα ταξίδια και περιπέτειες μας. Ευχαριστούμε που ακολουθείτε το ταξίδι μας!