Δαλματικές Ακτές

Ιούνιος 2019. Το καλοκαίρι μπήκε για τα καλά και μετά το ταξίδι που κάναμε το καλοκαίρι του 2018 έψαχνα για μια απόδραση με τη μηχανή. Όχι πολύ μακριά, μιας και είχα 4 μέρες κενό, αλλά ούτε και πολύ κοντά. Τελικά η απόφαση πάρθηκε. Δαλματικές ακτές!!

Είχα περίπου 25 ημέρες μπροστά μου για να το οργανώσω, να κλείσω καταλύματα, να βρω τα μέρη τα οποία θα επισκεφτώ αν και πάνω κάτω είχα μια ιδέα απο διάφορους φίλους μου μηχανόβιους.

Έφτασε τελικά η 22ή Ιουνίου και σχολάω απο νυχτερινή βάρδια (22:00 – 06:00). 6.30 Είμαι στο σπίτι με τα πράγματα έτοιμα απο την προηγούμενη ημέρα. Το μόνο που έκανα ήταν να κοιμηθώ μόνο μια ωρίτσα ώστε να αντέξω όσο περισσότερο μπορούσα.

7:50 περίπου ξεκινάμε και φτάνουμε στα Ιωάννινα ώστε να ανεφοδιαστούμε με καύσιμα. Στη συνέχεια κατευθυνόμαστε προς τα σύνορα Ελλάδας – Αλβανίας στην Κακαβιά. Στο δρόμο εντελώς τυχαία συναντάμε και εναν γνωστό μας όπου θα παμε παρέα μεχρι τα σύνορα Κακαβιάς. Μετα οι δρόμοι μας θα χωρίσουν διότι ο φίλος μας θα πήγαινε στο Αργυρόκαστρο και εμείς θα συνεχίζαμε για να διασχίσουμε τη χώρα της Αλβανίας.

Με τα πολλά, φτάσαμε στο τελωνείο, δώσαμε ταυτότητες και τα υπόλοιπα έγγραφα και μπήκαμε στη χώρα της Αλβανίας

Να πω την αλήθεια η χώρα της Αλβανίας δεν με ενθουσίασε. Σίγουρα υπάρχουν όμορφα μέρη αλλά είχα σκοπό να την περάσω όσο το δυνατόν πιο γρήγορα μπορούσα. Μόνο που με τα όρια ταχύτητας και τα συνεχόμενα μπλόκα που έχουν δεν ήταν στο χέρι μου. Η ζέστη υπερβολική, και το καταλάβαμε μόλις κάναμε την πρώτη στάση περίπου μια ώρα μετά τα σύνορα. Ο δρόμος μέχρι το Fier δεν ήταν και ο καλύτερος. Λίγο το άγχος που περνούσα για πρώτη φορά τη χώρα, λίγο τα όρια ταχύτητας, λίγο η ζέστη, μας φάνηκε κάπως. Όσο για τους οδηγούς εκεί, καλύτερα να μην το σχολιάσω. Σταματάνε στη μέση του δρόμου στα ξαφνικά χωρίς αλάρμ, δεν γνωρίζουν απο προτεραιότητα , στρίβουν χωρίς φλας, κτλ.

Δεύτερη στάση στο Fier. Το GPS έγραφε περίπου 280 χλμ ακόμα μέχρι το Kotor στο Μαυροβούνιο. Είχαν περάσει ήδη 3 ώρες μέχρι εκεί και έμεναν ακόμα αλλες 4. Δεν ήξερα σε τι κατάσταση θα είναι ο δρόμος στη συνέχεια και ποια τα όρια ταχύτητας. Υπέθεσα οτι θα ηταν τα ίδια οπότε ειχα απογοητευτεί λίγο σε σημείο να πω πως δεν πρόκειτε να ξαναπεράσω απο αυτή τη χώρα. Καβαλάμε τη μηχανή και ξεκινάμε. Με το που βγαίνουμε απο το Fier βλέπω πινακίδα με  οτι μπαίνουμε σε αυτοκινητόδρομο. Όριο ταχύτητας 110. ”Εδώ είμαστε” λεω. σε 1 ωρα είχαμε περάσει τα Τίρανα και αλλη μια ώρα μεχρι τα σύνορα Αλβανίας-Μαυροβουνίου.

Τρίτη στάση λίγο πριν τα σύνορα.

Μια ανακούφιση με το που είδαμε τα σύνορα Αλβανίας-Μαυροβουνίου. Δώσαμε και εκεί τα απαραίτητα έγγραφα και μπήκαμε επιτέλους στο Μαυροβούνιο. Αμέσως νιώσαμε μια ανακούφιση που ακόμα δεν ξέρουμε γιατί. Τώρα μπροστά μας είχαμε 100 πολύ όμορφα χιλιόμετρα μέχρι την πόλη Kotor.

Η διαδρομή στη συνέχεια ήταν πολύ καλύτερη. Αμέσως αισθανθήκαμε σαν να μπαίνουμε σε ευρωπαϊκή χώρα, και απο όλο το τοπίο και απο την ποιότητα του δρόμου.

Μετά απο κάποια χιλιόμετρα φτάσαμε σε μια διασταύρωση οπου το gps μου έλεγε να παρω μια κατεύθυνση ενω μια πινακίδα στο δρόμο έγραφε πως ο δρόμος θα είναι κλειστός εως τις 6 το απόγευμα. Δεν έδωσα σημασία ως συνήθως και ακολούθησα το gps. Ενθουσιάστηκα απο την ποιότητα του οδοστρόματος μιας και ο δρόμος ήταν καινούριος. Μου έκανε τρομερή εντύπωση πως στα 10 χιλιόμετρα περίπου που οδηγούσα δεν είδα κάποιο αυτοκίνητο ή μηχανή στο δρόμο και άρχιζα να πιστεύω πως πήρα λάθος κατεύθυνση. Έκανα μια μικρή στάση για να βάλω πάλι τον προορισμό στο gps αλλά μου έβγαζε πάλι την ίδια κατεύθυνση. Συνεχίζω…

Σε περίπου 2-3 χιλιόμετρα βλέπω 2 αυτοκίνητα να έχουνε κλείσει τον δρόμο. Ρωτάω κάποιον τι έγινε και μου εξήγησε πως ο δρόμος θα είναι κλειστός για 2 ώρες ακόμη και αν θέλω να περιμένω η να παω απο άλλο δρόμο. Να περιμένω δεν υπήρχε περίπτωση, οπότε αναστροφή και πίσω στη διασταύρωση.  Τελικά κατάλαβα πως πρέπει να ”ακούω” τις πινακίδες όταν γράφουν οτι κάποιος δρόμος έιναι κλειστός. Καθώς γυρνούσαμε ρωτάω έναν άλλον απο ποιο δρόμο να παω στο Kotor και μου εξήγησε πως πρέπει να παω μέσω της πόλης Bar και μετα είναι έυκολο. Αυτό και έκανα. Μόνο που ο δρόμος μεχρι το Bar ήταν στενός, άθλιος ποιοτικά και έπρεπε να κάνεις προσευχή να μην πετύχαινες κάποιο λεωφορείο. Μαντέψτε… Βρήκαμε 2 λεωφορεία. Μετά απο μια μικρή ταλαιπωρία, καταφέραμε τα περάσαμε και αρχίζαμε να βλέπουμε την πόλη Bar. Η ψυχολογία άρχισε ξανά να ανεβαίνει. Εντύπωση μου έκανε πως τα κορίτσια στο Μαυροβούνιο μας χαιρετούσαν 🙂

Φτάνοντας στη πόλη Bar κάναμε μια μικρή στάση σε ενα mini market να το πώ, ώστε να πάρουμε κατι να πιούμε και συνεχίζουμε προς το Kotor.

Η διαδρομή στη συνέχεια αρχίζει να καλυτερεύει. Ο δρόμος σαφώς πιο καλώς απο όλη τη διαδρομή που κάναμε μέχρι στιγμής και μέχρι να φτάσουμε στο Kotor ήμασταν σχεδόν συνέχεια δίπλα απο τη Θάλασσα της Αδριατικής. Στη συνέχεια περάσαμε το Sveti Stefan. Είναι χωριό ευρισκόμενο στα νότια του Μαυροβουνίου, εντός του Δήμου της Μπούντβα. Πρόκειται για πρώην ψαροχώρι, το οποίο, στην συνέχεια, μετατράπηκε σε ξενοδοχειακό συγκρότημα.

Ο Βλαντιμίρ Μίτροβιτς ήταν αρχικός διευθυντής του ξενοδοχείου, προτού αυτό αγοραστεί από τον Όμιλο Ρέστη. Αριθμός πολιτικών και καταξιωμένων ηθοποιών του κινηματογράφου το έχουν επιλέξει, κατά καιρούς, ως τόπο διακοπών.

Πανέμορφο σκηνικό που το μόνο σίγουρο είναι οτι οι φωτογραφίες το αδικούν. Αφού περάσουμε το Sveti Stefan φτάνουμε στην πόλη Budva. Η πόλη Budva είναι παραθαλάσσια τουριστική πόλη του Μαυροβουνίου και αποτελεί έναν απο τους αρχαιότερους οικισμούς της Αδριατικής ακτής που κατοικείται απο τον πέμπτο αιώνα π Χ.  Αν τύχει και περάσετε σαν το προτείνω για να κάνετε το καλοκαιρινό σας μπάνιο. Ένα λεωφορείο στα αριστερά μας με την επιγραφή Kotor με κάνει να νιώθω ότι ο προορισμός μας ειναι πολύ κοντά. Η κίνηση στο δρόμο αρκετή αλλά ευτυχώς όχι απο την πλευρά μας και έτσι συνεχίζουμε και απολαμβάνουμε την ομορφη διαδρομή.

Πινακίδα οτι φτάσαμε στο Kotor και μια μεγάλη ανακούφιση. Σφαίρα για το μέρος όπου θα μείνουμε τα 2 βράδια μας. Με τη βοήθεια ενός ντόπιου περαστικού το βρήκαμε μιας και ήταν κάπου καλά κρυμμένο. Επιτέλους ξεκούραση! Η μάλλον… θα ξεκουραστούμε μια και καλή το βράδυ 🙂 Ντουζάκι να ξεβρομίσουμε και ώρα για περιήγηση στο πανέμορφο Kotor που το μόνο σίγουρο είναι οτι θα το ξανα επισκεφτούμε στο σύντομο μέλλον.

Η οικοδέσποινα ήταν αρκετά φιλόξενη και μας βοήθησε σε ότι χρειαστήκαμε. Να ευχαριστήσω και τον γιο της που δεν μου έφερε καμία αντήρηση όταν του ζήτησα να πλύνω τη μηχανή διότι είχε γίνει κάτασπρη απο το πέρασμα στην Αλβανία καθώς έκαναν κάτι έργα τα οποία δεν μπορούσα να τα αποφύγω. Οπότε φιλαράκι ”Σε ευχαριστώ” 🙂

Όσο για τη θέα απο το μπαλκόνι;  Απίστευτη…

Είπαμε να αφήσουμε τη μηχανή και να πάμε με τα πόδια μέχρι το κέντρο. Περίπου 1,5 χλμ ποδαρόδρομος. Δεν μας φάνηκε τόσο καθώς πηγαίναμε αλλα στο γυρισμό ήταν λες και περπατούσαμε 2 ώρες. Η πόλη πανέμορφη. Ο κόσμος αρκετός αλλά όχι υπερβολικά. Είχαμε αρχίσει να ηρεμούμε καθώς περπατούσαμε και βλέπαμε τα καραβάκια και τον ήλιο να δύει.

Φτάσαμε στο κεντρικό σημείο της πόλης με μια αρκετά μεγάλη πλατεία και με ενα μεγάλο πάρκινγκ για μοτοσυκλέτες. Τουλάχιστον εκεί μας σκέφτονται λιγάκι παραπάνω εμάς τους μοτοσυκλετιστές απο οτι στην Ελλάδα. Λίγο πιο δίπλα υπάρχει μια πύλη όπου μπαίνεις στην παλιά πόλη. Μέσα υπάρχουν διάφορα μαγαζάκια για σουβενίρ όπως επίσης και ταβερνούλες και καφετέριες.

Κάναμε μια μικρή εξερεύνηση στο μέρος και  προτιμήσαμε να καθίσουμε σε ένα καφέ-εστιατόριο μιας και λίγο πιο δίπλα μας είχε μπαρκάρει ενα κρουαζιερόπλοιο και έκανε όλο το σκηνικό πανέμορφο.

Και αφού ήπιαμε τις μπυρίτσες μας, βγάλαμε τις φωτογραφίες μας και κάναμε την βολτούλα μας , ήρθε η ώρα να πάμε προς το διαμέρισμα να ξεκουραστούμε. Καθώς προχωρούσαμε παρατήρησα κάτι πολύ εντυπωσιακό.

Επάνω στο βουναλάκι του Kotor υπήρχαν κάτι φώτα τα οποία σχημάτιζαν μισή καρδιά. Εντυπωσιακό?? Όχι φυσικά. Αν όμως παρατηρήσεις την αντανάκλαση που δημιουργείται από τον φωτισμό μέσα στη θάλασσα τότε είναι πραγματικά εντυπωσιακό αλλά και πολύ έξυπνο. Μπράβο λοιπόν σε αυτόν που το σκέφτηκε. Πίσω στο διαμέρισμα λοιπόν για λίγη ξεκούραση μέχρι την αυριανή ημέρα όπου το πρόγραμμα έχει επίσκεψη στο πανέμορφο Dubrovnic της Κροατίας.

Το ξυπνητήρι χτυπάει στις 08:00 και ώρα να τσιμπήσουμε κάτι πριν την αναχώρηση μας για το Dubrovnic. Η ημέρα ηλιόλουστη με φυσιολογική θερμοκρασία . Καβαλάμε την μηχανή και αναχωρούμε. H διαδρομή είναι περίπου 90 χλμ και θα διαρκέσει περίπου 2 ώρες. Δεν συναντήσαμε ιδιαίτερη κίνηση μέχρι τα σύνορα με την Κροατία και η διαδρομή ήταν αρκετά απολαυστική. Τα περισσότερα χιλιόμετρα ήταν παράλληλα με την Θάλασσα και αυτο δεν μας έκανε να βαρεθούμε ουτε στιγμή.

Και αφού περάσαμε τον έλεγχο στο τελωνείο κάναμε μια μικρή 5αλεπτη στάση και συνεχίσαμε την πορεία μας. Σιγά σιγά ο δρόμος αρχίζει να αποκτά κίνηση αλλά οχι κάτι το υπερβολικό. Και αφου ανηφορίσαμε, ξεκινάμε να κατηφορίζουμε. Στα αριστερά μας αρχίζει να φένεται το υπέροχο αυτό μέρος. Οι πινακίδες μας ενημερώνουν πως πλησιάζουμε όλο και πιο κοντά στον προορισμό μας ώσπου περνάμε απο μία γέφυρα οπου μας καλοσωρίζει στο Dubrovnik.

Μπήκαμε λοιπόν στην πόλη και κατευθυνθήκαμε προς το κέντρο ώστε να βρούμε πάρκινγκ για τη μηχανή και να ξεκινήσουμε την περιήγηση. Ένα απο τα καλά των μηχανών είναι οτι βρίσκεις έυκολα πάρκινγκ και σου φεύγει ενα μεγάλο άγχος για αυτό το θέμα. Ο κόσμος αρκετός και οπώς σε κάθε ταξίδι βαρεθήκαμε να βλέπουμε Κινέζους ? Και αφού παρκάραμε τη μηχανή ξεκινήσαμε την βόλτα μας.

Κατεβήκαμε τα σκαλοπάτια που μας οδηγούνε στην καρδιά του Dubrovnik. Όλο το μέρος είναι αρκετά εντυπωσιακό με αρκετά σοκάκια στα οποία βρίσκει κανεις απο ταβερνούλες για φαγητό μέχρι καταστήματα για σουβενίρ. Επισκεφτήκαμε τον Καθεδρικό ναό του Ντουμπρόβνικ  όπως και επίσης το σήμα κατατεθέν μέσα στην παλιά πόλη και σε σημείο που αποκλείεται να μην περάσεις και να μην τη δεις, η εκκλησία του Αγίου Βλασίου. Αυτή η εκκλησία συνδέεται με ένα μύθο. Λέγεται πως ο Άγιος Βλάσιος εμφανίστηκε στον ύπνο ενός μοναχού και τον ενημέρωσε για την επικείμενη επίθεση των Βενετών. Χάρη σε αυτήν την παρέμβαση η πόλη προετοιμάστηκε και απέτρεψε την επίθεση. Κάπως έτσι λοιπόν ο Άγιος Βλάσιος έγινε ο προστάτης της πόλης.

Αναμφισβήτητα αν ταξιδεύεις στο Ντουμπρόβνικ για πρώτη φορά ή αν δεν έχεις χρόνο να δεις κάτι άλλο, αυτό πρέπει να το δεις! Τα περίφημα και ξακουστά τείχη, με τη μοναδική θέα. Για την ιστορία να πω πως η παλιά πόλη του Ντουμπρόβνικ ξεκίνησε ως ένα βυζαντινό κάστρο και για 500 χρόνια συνέχιζαν να χτίζουν και να κάνουν προσθήκες στα τείχη, ώστε έφτασε σε σημείο να θεωρείται ένα από τα καλύτερα αμυντικά και απόρθητα φρούρια. Σε ορισμένα σημεία μάλιστα το ύψος τους φτάνει μέχρι και τα 25 μέτρα και για να διασχίσεις χρειάζεσαι περίπου 2 ώρες (2 χλμ).

Αυτό που μου έκανε εντύπωση ειναι πως κάτω στις πλάκες υπάρχουν ακόμα σημάδια απο τον πόλεμο του 1991.

Μετά απο αρκετό περπάτημα στα στενά δρομάκια καθίσαμε να πιούμε ενα καφεδάκι. Όταν ζήτησα φρέντο απο τον υπάλληλο της καφετέριας με κοιτούσε απορημένος, Τότε καταλάβαμε οτι θα έχουμε θέμα με τους καφέδες. Τελικά το πήρα επάνω μου και του είπα να μου φέρει ενα κρύο καφέ που είδα στον κατάλογο. Μας έφερε εναν υπέροχο καφέ,κάτι σαν φραπέ, με παγωτό και σαντιγί. Υπέροχος μπορώ να πω και ας τον χρυσοπληρώσαμε ?.

Καθίσαμε περίπου μιάμιση ωρίτσα και στη συνέχεια κάναμε πήγαμε να αγοράσουμε κάποια σουβενίρ. Εντύπωση μου έκανε ένα κατάστημα όπου είχε έναν Άγιο Βασίλη όπου έγραφε τις ημέρες που απομένουν μέχρι τα Χριστούγεννα.  Επίσης υπήρχαν πολλά καταστήματα τα οποία διαφήμιζαν την Αμερικάνικη σειρά Game Of Thrones. Αυτό διότι στον Ντουμπρόβνικ έγιναν γυρίσματα απο την συγκεκριμένη σειρά.

Σε μια φωτογραφία με το άγαλμα του Marin Držić θα παρατηρήσετε οτι η μύτη του είναι κίτρινη. Αυτό έγινε επειδή λένε πως αν πιάσεις την μύτη θα σου φέρει τύχη. Εμείς δεν το γνωρίζαμε αλλα το μάθαμε όταν γυρίσαμε 🙂 Την επόμενη φορά λοιπόν… 😀

Και αφού κάναμε τις βολτούλες μας, ήπιαμε το καφεδάκι μας, αγοράσαμε τα σουβενίρ μας ήρθε η ώρα να επιστρέψουμε στο Kotor όπου θα πραγματοποιήσουμε τη δεύτερη μας διανυκτέρευση. Παίρνουμε την μηχανή και φύγαμε για πίσω.

Αυτή τη φορά συναντήσαμε περισσότερη κίνηση. Υποθέτω λόγο και της ώρα της οποίας φύγαμε. Παρόλα αυτά δεν αντιμετωπίσαμε κάποιο πρόβλημα. Στα σύνορα της Κροατίας η καθυστέρηση διήρκησε το πολύ 10 δευτερόλεπτα, μάλλον γιατί ο τελωνειακός υπάλληλος θα βαριόταν λιγάκι 🙂 Το αρχικό πλάνο ήταν να πάρουμε ενα καραβάκι σε κάποιο σημείο ώστε να γλυτώσουμε μισή ώρα διαδρομής αλλά το αφήσαμε για την επόμενη φορά. Εξάλλου η διαδρομή ήταν αρκετά όμορφη.

Μερικές όμορφες φωτογραφίες απο την επιστροφή μας στο Kotor…

Επιστροφή λοιπόν στο όμορφο Kotor και στο διαμέρισμα για λίγη ξεκούραση και στη συνέχεια άλλη μια βραδινή βόλτα αλλά αυτή τη φορά θα πάμε με τη μηχανή ? Μια μικρή στάση για φωτογραφίες με φόντο το κρουαζιερόπλοιο και στη συνέχεια στάση στην πλατεία του Kotor για μπυρίτσα και να τσιμπίσουμε κάτι.

Πρωινό ξύπνημα και αναχώρηση για την πόλη όπου θα περάσουμε την τελευταία μας μέρα, τη Μπούντβα. Ανεφοδιασμός λίγο εξω απο το Kotor και ξεκινάμε. Ο καιρός λιγάκι συνεφιασμένος και με συνδιασμό με την λιγοστή κίνηση, έκανε την διαδρομή πιο απολαυστική μιας και δεν μας χτυπούσε ο ήλιος κατακούτελα ? Περίπου 25 όμορφα χιλιόμετρα…

Η ώρα ήταν περίπου 11:00 και το τσεκ ιν έλεγε στις 13:00 οπότε είπαμε να παμε να βρούμε που ήταν αυτο το διαμέρισμα ώστε να μην ψάχνουμε την τελευταία στιγμή και χάσουμε χρόνο. Τελικά το ψάχναμε την τελευταία στιγμή ? Το θέμα είναι οτι πήγαμε να το βρούμε αλλά δεν το βρήκαμε ενω ήταν μόνο 20 μέτρα απο εκει που μας έδειχνε το google maps. Για μια ακόμα φορα που έχω κακή εμπερία με το google maps. Οπότε το αφήσαμε για μετά μιας και είχαμε 2 ωρίτσες περιθώριο.

Κατευθυνθήκαμε προς το κέντρο της πόλης για να βρούμε κάποια καφετέρια για να πιούμε καφεδάκι. Μετά απο αρκετή βόλτα καθίσαμε σε μια όμορφη καφετέρια σε ωραία τοποθεσία. Ήρθε λοιπόν να παραγγείλουμε καφεδάκι και είπα πάλι να το πάρω επάνω μου μιας και στο Dubrovnik είχα κάνει εξαιρετική επιλογή. Του ζήτησα φρέντο αλλά ούτε αυτός ήξερε τι εστί φρέντο. Τελικά η Ελλάδα είναι πολύ μπροστά στους καφέδες, ωφείλω να το παραδεχτώ. Με τα πολλά του λέω να μας φέρει 2 κρύους καφέδες. Μας έφερε 2 καφεδάκια τα οποία ήταν ζεστά και απλά είχε βάλει παγάκια μέσα. Ασε που ήταν και πικρά. Το σώσαμε κάπως με αρκετή ζάχαρη αλλά ok. Το καλό ήταν οτι χαλαρώσαμε αρκετά σε αυτη την καφετέρια και αυτό ίσως επειδή μετά απο μισή ώρα ξεκίνησε να βρέχει ?

Αφού περάσαμε  πάνω απο 2 όμορφες ώρες χαλαρώνοντας, ήρθε η ώρα να βρούμε επιτέλους το μέρος όπου θα μείνουμε. Βάζουμε τη διεύθυνση στο gps και κατευθυνόμαστε πάλι προς το σημείο όπου ήμασταν πριν. Το gps μας οδήγησε πάλι στο ίδιο σημείο όπου δεν υπήρχε κάτι. Βρήκαμε έναν ταξιτζή ο οποίος τηλεφώνησε στο διαμέρισμα και όταν καταλάβαμε οτι ήμασταν λίγο πιο δίπλα… ? Το διαμέρισμα ήταν περίπου 800 μετρα απο το κεντρο σε ενα υπερυψωμένο σημείο όπου είχε μια όμορφη θέα της πόλης. Μας υποδέχτηκε ένα συμπαθητικό κορίτσι και μας οδήγησε στο δωμάτιο μας. Επίσης μου είπε να βάλω τη μηχανή μου στο ιδιωτικό τους πάρκινγκ χωρίς κάποιο έξτρα κόστος. Θα το ξαναπροτιμήσω το συγκεκριμένο διαμέρισμα στην επόμενη μου επίσκεψη.Κάναμε ενα ντουζάκι, φάγαμε κάτι και καθίσαμε λίγο στο μπαλκονάκι να χαζέψουμε τη θέα.

Τι να κάνουμε, τι να κάνουμε? Πάμε καμιά βόλτα στο κέντρο και μετα για καμιά μπυρίτσα. Στο απέναντι μαγαζί από αυτό που ήπιαμε καφέ. Είχε αρκετό κόσμο και το περιβάλλον ήταν πολύ όμορφο.

Μετά το τέλος την μπυρίτσας ήταν ώρα για ένα ξαφνικό ¨ραντεβού¨ καφέ, με το συμπαθητικό κορίτσι απο το διαμέρισμα. Εξαιρετικό κορίτσι η Suzana. Μου είπε κάποια πράγματα για την περιοχή και κάποια για τη δικη της ζωή. Γενικά περάσαμε ενα ευχάριστο 2ωρο.

Ο ήλιος έπεσε και είπα να παω να βγάλω καμιά φωτογραφία λίγο πιο δίπλα απο εκει που ήταν το διαμέρισμα. Απο ότι μου είπε και η Suzana, η budva έχει αρκετή νυχτερινή ζωή με αρκετά Club παραλιακά.

Και μετά απο αυτη τη όμορφη ημέρα, πίσω στο δωμάτιο για ξεκούραση ξέροντας πως αύριο θα διανύσουμε αρκετά χιλιόμετρα διασχύζοντας το Μαυροβούνιο και την Αλβανία.

Ξύπνημα λοιπόν στις 7:00 και αναχώρηση στις 8:00. Φτάσαμε στα σύνορα και είχε κάμποση κίνηση αλλά έχουνε φτιάξει ένα ειδικό πέρασμα το οποίο είναι μονο για μηχανές και γλυτώνεις αρκετό χρόνο. Ενθουσιάστηκα με αυτό αλλά ο ενθουσιασμός μου δεν κράτησε πολύ γιατί ο τελωνειακός μας ταλαιπώρησε αρκετά.

Την μία μας έλεγε για τις ταυτότητες οτι δεν ισχύουν και την άλλη μου είπε οτι απαγορεύεται να καταγράφω με την κάμερα που είχα στο κράνος μου. Η κάμερα ήταν κλειστή αλλά άντε να του αποδείξεις το αντίθετο. Για να πω την αλήθεια στην αρχή έγραφε η κάμερα αλλά την έκλεισα με το που σταμάτησα να δώσω τα έγγραφα ? Μας κράτησε περίπου είκοσι λεπτά εκεί. Μετά απο αυτη την ταλαιπωρία μπήκαμε στην Αλβανία. Πάνω κάτω τον δρόμο τον θυμόμουν οπότε κάναμε πιο γρήγορα στον γυρισμό.

Καθώς οδηγούσα βλέπω απο τον καθρέφτη 2 μηχανές να έρχονται, οπότε τους αφήνω να με προσπεράσουν και ξεκινάμε να πηγαίνουμε μια πορεία μαζι περίπου 150 χιλιόμετρα. Η αστυνομία της Αλβανίας δύσκολα θα σταματούσε και τις 3 μηχανές οπότε η ταχύτητα μας ήταν μεγαλύτερη απο οτι ήταν όταν ερχόμουν.

Σε κάποιο σημείο έστριψαν σε μια παράκαμψη και σκέφτηκα πως θα πάνε κάπου αλλού. Όμως η παράκαμψη ήταν για να κόψουν δρόμο. Μετά απο κάποια χιλιόμετρα τους είδαμε που μόλις είχανε σταματήσει για καφεδάκι. Οπότε κάνω μια μικρή αναστροφή και πηγαίνω να τους γνωρίσω. Μας υποδέχτηκαν με ένα τεράστιο χαμόγελο και αφού σχολιάσαμε τις μηχανές μας, καθίσαμε όλοι μαζί για καφεδάκι.

Ήταν απο την Σλοβενία και έκαναν και αυτοί ενα tour απο Σλοβενία μέχρι τα Σκόπια.Γνωριστήκαμε,ανταλλάξαμε τηλέφωνα και facebook και έχουμε επικοινωνία μέχρι και σήμερα.

Τους αφήσαμε λίγο παρακάτω και εμείς συνεχίσαμε για Ελλάδα. Κάναμε άλλη μια μικρή στάση για να ξεπιαστούμε και κατευθυνθήκαμε προς τα Ελληνικά σύνορα.

Ποτέ δεν πίστευα οτι θα χαιρόμουν τόσο πολύ με το που θα έβλεπα τα Ελληνικά σύνορα. Τελικά σαν τον τόπο σου δεν έχει. Φτάσαμε στα σύνορα Κακαβιάς, έγινε ο έλεγχος των εγγράφων μας και περάσαμε επιτέλους στην Ελλάδα.

Περάσαμε στα τα Ιωάννινα και φτάσαμε στον τόπο εργασίας μου. Ο συνάδελφος μου με υποδέχτηκε με μεγάλο χαμόγελο. Μια μικρή κουβεντούλα για το πως πέρασα και αναχώρησα προς τον τόπο κατοικίας μου.

Περίπου στις 17:00 ήμουν σπίτι. Ξεκουράστηκα, έφαγα σπιτικό φαγητό και δεν έχασα χρόνο να πάω να πιω αυτόν τον φρέντο που δεν καταλάβαιναν τι είναι ?

Κάπου εδώ ολοκληρώθηκε το δεύτερο Road Trip εκτός Ελληνικών συνόρων. Ο σχεδιασμός όμως για το επόμενο Road Trip έχει ήδη ξεκινήσει και θα πραγματοποιηθεί  σύντομα ✌️

Stay tuned… και πάντα κράνος ?