ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ

Μπήκα και επίσημα πλέον στη Βουλγαρία.

Αρκετή η κίνηση για τον τελωνειακό έλεγχο  αλλά δεν με απασχόλησε ιδιαίτερα διότι πέρασα ανάμεσα απο τα αυτοκίνητα και βγήκα μπροστά σε μερικά δευτερόλεπτα.

Ένα απο τα πολλά καλά που έχει η μηχανή.

Μια μικρή στάση στο Ruse για ανεφοδιασμό, ξεμούδιασμα και συνεχίζω προς τα Σόφια με 300 χιλιόμετρα να απομένουν.

Ο δρόμος στη συνέχεια όχι και απο τους καλύτερους αλλά δεν είχα κάποιο θέμα. Σε αρκετά σημεία του δρόμου στη μέση του πουθενά έβλεπες κάποιες γυναίκες να κάνουν κάτι σαν ωτοστόπ στους οδηγούς αυτοκινήτων και φορτηγών. ” Μα γιατί όμως όχι σε μηχανές? ?” Μετά  θυμήθηκα πως με είχε ενημερώσει ένας γνωστός μου οτι η Βουλγαρία έχει αυξημένο Trafficking (τράφικινγκ).

Περίπου 90 χιλιόμετρα πριν τα Σόφια μπαίνω σε αυτοκινητόδρομο. Μεγάλη ανακούφιση αφού οδηγούσα 200 χιλιόμετρα σε επαρχιακό δρόμο.

Χωρίς να έχει την αίγλη του Παρισιού, του Λονδίνου ή άλλων ευρωπαϊκών πρωτευουσών, η Σόφια, η πρωτεύουσα της γειτονικής μας Βουλγαρίας, θα σας εκπλήξει με την ήρεμη στιβαρότητά της, τα επηρεασμένα από διαφορετικούς λαούς και χρονικές περιόδους μνημεία της, το καλό φαγητό, καθώς και τις low budget επιλογές της για διαμονή.

Πρόκειται, δηλαδή, για έναν προορισμό, ο οποίος χωρίς να είναι grande, αξίζει σίγουρα μέρος της προσοχής σας. Όσο για την μικρή απόσταση από την χώρα μας, είναι και αυτή ένας ακόμη λόγος να αποφασίσετε μία απόδραση στη Σόφια σε προσεχές Σαββατοκύριακο…

Ο χρόνος που θα μείνω στα Σόφια δεν θα είναι μεγάλος. Το αρχικό πλάνο ήταν να διανυκτερεύσω σε έναν γνωστό μου αλλά λόγο ενός απροόπτου που του έτυχε το αναβάλαμε για κάποια άλλη στιγμή. Οπότε το πρόγραμμα θα έχει μια  βόλτα με τη μηχανή, μια στάση για καφέ και φαγητό και στη συνέχεια αναχώρηση.

Σε κάποιο σημείο σε ένα φανάρι ρωτάω κάποιον με ένα σκούτερ για το που μπορώ να βρω κάποια καλή καφετέρια να καθίσω. Μου δείχνει προς τα που να πάω και κατευθύνθηκα προς τα εκεί.

Κάθισα σε ενα πολύ όμορφο καφέ-εστιατόριο στο κέντρο της πόλης με το όνομα Happy Grill.

Αρκετά καλός ο καφές όπως επίσης και η βάφλα που δοκίμασα με την τιμή και για τα 2 να μην ξεπερνάει τα 5€.  ( 4,97 € για την ακρίβεια). Γενκά πέρασε ένα όμορφο 2ωρο και ξεκουράστηκα αρκετά.

Happy Grill, pl. “Sveta Nedelya”, Sofia, Bulgaria.

Happy Grill, pl. “Sveta Nedelya”, Sofia, Bulgaria.

Ήρθε η στιγμή λοιπόν για την αναχώρηση μιας και η Βουλγαρία ήταν η τελευταία χώρα που επισκέφτηκα σε αυτό το πανέμορφο και γεμάτο εμπειρίες ταξίδι.

Φεύγοντας πέρασα μπροστά απο ένα όμορφο κτήριο που ήταν το Μέγαρο μουσικής.

Τώρα είχα να διανύσω 190 χιλιόμετρα μέχρι να φτάσω στην πόλη Kulata της Βουλγαρίας όπου ειναι και τα σύνορα Βουλγαρίας-Ελλάδας. Ο δρόμος ξανά επαρχιακός με τις γνωστές ”κυρίες” να είναι σε διάφορα σημεία του δρόμου.

Σε κάποιο σημείο ο δρόμος ήταν κλειστός λόγω έργων και το gps με πήγε απο άλλο δρόμο όπου ο δρόμος αυτός με έβγαζε στη Σερβία ?.  Δεν ξέρω γιατί αλλα το gps μου έλεγε να παω απο αυτό τον δρόμο. Ένα αυτοκίνητο το οποίο ήταν απο πίσω μου μου αναβόσβηνε τα φώτα και έκανα στην άκρη φοβούμενος μήπως έγινε κάτι με τη μηχανή. Καμία σχέση…

Ήταν ένα ζευγάρι απο τη Σερβία και με ρώτησαν αν είμαι απο Ελλάδα επειδή είδαν το GR στην πινακίδα. Τους απάντησα ”ναι” και αμέσως μετά με ρώτησαν πως αν θέλω να παώ στην Ελλάδα εχω κάνει λάθος και πρέπει να γυρίσω πίσω και πως αυτός ο δρόμος βγαίνει στη Σερβία. Τους ευχαρίστησα και γύρισα πίσω και στη συνέχεια βρήκα τον σωστό δρόμο. Στην Ελλάδα δεν νομίζω να σταματούσε κάποιος ενα αυτοκίνητο με ξένες πινακίδες για να του πει οτι έχει πάρει λάθος δρόμο. Και όμως ο Σέρβος το κατάλαβε και το έκανε.

Φτάνοντας στην πόλη Kulata είδα μπροστά μου τα σύνορα και σταμάτησα για τον έλεγχο όπως έκανα στα προηγούμενα τελωνεία. Δυστυχώς η ευτυχώς δεν υπήρχε κάποιος έλεγχος και όλοι περνούσαν χωρίς να σταματήσουν.

Το ίδιο έκανα και εγω εννοείται.

Μερικά μέτρα πιο κάτω είδα την πινακίδα ” HELLAS” όπου και ήταν το Ελληνικό τελωνείο. Εκεί σταμάτησα, τους έδωσα τα έγγραφα και πλέον βρισκόμουν και με τη βούλα στην Ελλάδα.

Με το που πέρασα και τα Ελληνικά σύνορα, μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτων, μου ήρθαν στο μυαλό μου εικόνες απο όλο το ταξίδι. Απο που ξεκίνησα, που έφτασα, και επέστρεψα σώος και αβλαβής.

Συνέχισα την πορέια μου και η επόμενη στάση μου ήταν , που αλλού, στη Θεσσαλονίκη. Μια στάση στο λευκό πύργο για μια αναμνηστική φωτογραφία και βούρ για μπανάκι στο σπίτι του brother και μετά για καφεδάκι.

Μου πήρε αρκετές ώρες μέχρι να συνειδητοποιήσω ότι πρίν μερικά 24ωρα έπινα καφέ στην Κρακοβία με μόνη μου παρέα την μηχανή μου και τώρα βρίσκομαι στη Θεσσαλονίκη. Αυτό το συναίσθημα μπορούν να το καταλάβουν μόνο όσοι το έχουν ζήσει…

ΠΓΔΜ, Σερβία, Ουγγαρία, Σλοβακία, Τσεχία, Πολωνία, Ρουμανία,  Βουλγαρία

Ένα ακόμα πανέμορφο Road Trip έφτασε στο τέλος του. 11 ημέρες, 8 χώρες.

4.700 χιλιόμετρα…