Ένας ευγενικός χαιρετισμός. Ένα σινιάλο με το αναβόσβημα του προβολέα. Δύο εικόνες που κάποτε ήταν πολύ συνηθισμένες στα ταξίδια των μοτοσικλετών, τόσο που οι οδηγοί αυτοκινήτων θα νόμιζαν ότι όλοι οι μοτοσικλετιστές γνωριζόμαστε μεταξύ μας.
Όχι φυσικά, όλοι οι μοτοσικλετιστές ή μηχανόβιοι, δεν γνωρίζονται μεταξύ τους, έχουν όμως το ένα και μοναδικό κοινό: Την αγάπη τους για τη μοτοσικλέτα, αλλά και τη σωστή οδήγηση κυρίως στο εθνικό δίκτυο.
Όμως αυτή η συνήθεια, αυτή η μοτοσικλετιστική αβρότητα, έχει αρχίσει να φθίνει δυστυχώς με τον καιρό!
Οι καιροί άλλαξαν; Πλήθυναν οι μηχανές; Το άγχος της κρίσης; Τι μπορεί να φταίει;
Κατά τη γνώμη μου βασικό ρόλο παίζει ο τρόπος με τον οποίο βλέπει ο καθένας μας τη μοτοσικλέτα.
Η αύξηση του κυκλοφοριακού προβλήματος στις πόλεις, αλλά και η ανάγκη να μπορείς να πας γρήγορα για βουτιά στη Χαλκιδική (αν είσαι Θεσσαλονικιός) έκαναν πολλούς να αγοράσουν μοτοσικλέτα από ανάγκη και μόνο.
Έτσι οι άνθρωποι αυτοί βλέπουν τη μοτοσικλέτα σαν ένα απλό μέσο μεταφοράς που τους γλιτώνει από το μποτιλιάρισμα, την αναζήτηση θέσης στάθμευσης, αλλά και τις πολύωρες καθυστερήσεις με τις ανασχέσεις κυκλοφορίας στο δρόμο προς Χαλκιδική το καλοκαίρι.
Δεν αγαπάνε τη μοτοσικλέτα, απλά τη καβαλάνε και αν δεν αγαπάς τον τρόπο ζωής του μοτοσικλετιστή τότε δεν μπορείς σίγουρα να καταλάβεις γιατί αναβοσβήνουν τον προβολέα δύο μοτοσικλετιστές όταν συναντιούνται αντικριστά σε ταξίδι!
Who's Online : 2